شهید، علیرضا خلیلی: پدر و مادر گرامی! هم اکنون که این نامه را برای شما می نویسم، روز پنجشنبه شب، ساعت یازده در کنار دیگر رزمندگان هستم و وجودی معنوی و پُر از شوق و شور و هیجان دارم. امید است که در سایه ی پروردگار متعال، توفیقی روزافزون داشته باشید و تا آن جا که می توانید با امر به معروف، آشنایان و بستگان را نسبت به رهنمودهای حضرت امام آشنا کنید؛ چرا که توجه به انقلاب اسلامی جزو شگفتی های خلقت و عظمت آفریننده ی آن ها از اهداف این انقلاب و یکی از راه های رسیدن به این مقصود است. مسجد، اصلی ترین جایگاه برای اقامه ی نماز و عبادت است و آشنایی با ارتباط زندگی در فضای روحانی آن، تأثیرات مثبت خود را می گذارد. پدر، مادر، خواهر و برادرانم! ما این انقلاب را آسان به دست نیاورده ایم که آن را بخواهیم آسان از دست بدهیم؛ بلکه با سختی های زیادی -که به دل و جان خریدیم- به دست آوردیم. مادر عزیزم! من تا وقتی که یک وجب از خاک ایران در دست دشمن است، در جبهه خواهم ماند و هر جا که لازم باشد در آن جا حاضر می شوم. امید دارم با پیروزی و سربلندی، به آغوش شما برگردم؛ اما اگر به میهمانی نور دعوت شدم، خوشحال باشید؛ چرا که آرزوی قلبی من است که رهرو راه شهید بزرگ اسلام، حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)باشم.۱ (۱۲۷۵۱۱۵) دوستدار شما؛ علیرضا خلیلی ۱۴/۱۰/۱۳۵۹