شهید، شوذب مهدی: چقدر احساس غرور می کنم که در لشکر علی بن ابیطالب(ع) عضویت دارم و از سربازان امام زمان(عج) هستم. پدر جان! بعد از شهادتم مبادا گریه کنی... هرگز، هرگز، هرگز؛ سرت را بالا بگیر و بگو همیشه در انتظار شهادت پسرم -شوذب مهدی- بودم و به شهادت او افتخار می کنم. مادر جان! تو نیز سلام گرم فرزندت را -که از سرزمین نور و از دل سنگر خویش به سویت روانه می سازد- بپذیر. مادرم! از جان گذشتن تلخ نیست و شیرین است؛ ولی از مَحبَّت تو بُریدن ناگوار و سخت است که آن هم از یک راه شیرین می شود و آن، این که به خود بقبولانیم که این بُریدنِ مَحبَّت برای خدا است. مادر جان! من می روم و راه و یادم جاودانه خواهد ماند و شما هم با صبر، پایداری و استقامت تان به دیگران نشان دهید باید شهید داد که درخت اسلام نیاز به آبیاری دارد؛ اسلام ما، با خون رشد می کند. نشان دهید که باید صبر کنید تا آمریکا، شوروی و ابرقدرت ها را از بین ببرید. برادرم، عباس جان! امیدوارم درس هایت را خوب بخوانی تا بتوانی به جامعه خدمت کنی. برادرم، حسین جان! امیدوارم راه حسین(ع) را در پیش گیری و به رهبری امام خمینی راه حسینیان را ادامه دهی و اسلام را زنده نگهداری. امیدوارم به وصیت من عمل کنید؛ درس خودتان را ادامه دهید و به جامعه و مستضعفان کمک کنید. خواهرانم رقیه و سکینه! امیدوارم مانند رقیه(س) باشید و راه او را ادامه دهید و حجاب تان را حفظ کنید. (۱۷۴۱۹۵۱) شوذب مهدی ۲۹/۱۱/۱۳۶۲