شهید، عباس مُحمّدی: به نام خداوند بزرگ قادر متعال؛ خدایی که هر چه هست از اوست. ای خدای بزرگ! مرگ مرا شهادت در راه خودت قرار بده و تا منِ گناهکار را نیامرزیدی از این دنیا مَبر. ای پروردگار عالم! منِ معصیت کار را به جانِ مبارک حجت بن الحسن(عج) ببخش و مرا با ایمان از این دنیا بِبَر. ای مادر و پدر و همسر عزیزم! امیدوارم از مرگ من ناراحت نشوید. این راهی است که همه باید برویم، چه دیر و چه زود؛ اما چه بهتر که مرگ ما در راه خدا باشد. ...و ای پدر و مادر عزیزم! اگر از من بدی دیدید، مرا ببخشید و برادران و خواهرانم! شما هم من را ببخشید؛ امّا تو همسر عزیزم! امیدوارم مرا ببخشی و در نمازهایت -که هیچ وقت ترک نمی شود- همیشه یاد من باشی و برای من از خدا طلب آمرزش کنی. بیشتر به نمازت توجه کن و خدا را فراموش نکن و بدان -دیر یا زود- همه باید بمیریم و به آن دنیا رهسپار گردیم؛ پس تا می توانی¬کارهای خوب انجام بده.۱ (۱۶۷۶۴۲۵) عباس مُحمّدی ۲۸/۱۱/۱۳۶۲