شهید، غنی رمضانعلی: ...و اما وصیت من به افراد خانواده و پدرم این است که -در حد امکان- خوددار و صبور باشند و تا مى ‏توانند با فرزندان و همسرم با محبّت و پدرانه رفتار کنند. این وظیفه را از برادرم و پدرم و همه ی فامیل تقاضا دارم. ...و اما پس از من، همسرم همه ی امور را بر عهده خواهد داشت؛ حتّى سرپرستى فرزندان و آنچه را که متعلّق به زندگى هر دوى ما است تا زمانى که خود او بخواهد. ...و اما شما، گلى جان! اگر در زندگى چند سالهْ سختى کشیدى و ناراحتى ‏هاى زندگى و مرا تحمّل کردى، امیدوارم آخرت خوبى در انتظارت باشد. امیدوار باش و فرزندانمان را با تربیت بزرگشان کن؛ باشد که در جهان آخرتْ پاداش زحماتى را که می کشی، بگیرى. ۱۵/۱/۶۲ از حق و حقوق فرزندانم کاملاً دفاع شود و حق کسی نیست که از مال آن ها به کسی ببخشد و تربیت و نگهداری آن ها به بهترین وجه باعث شادی روح من خواهد بود. (۱۳۴۹۸۵۹) غنی رمضانعلی ۲۲/۱/۶۲