شهید، محمد حمیدى: پدر و مادر عزیزم! من بنا به فرمان خداوند و مسوولیتى که داشتم، فقط براى رضاى خدا و نابودى کافران و دفاع از میهن اسلامى و جنگ با بعثیان از خدا بى خبر، به جبهه رفتم. پدر و مادر عزیزم! خواهشمندم که هر چه بدى از من دیده ‏اید مرا ببخشید چون ممکن است همدیگر را نبینیم. اى مادران! مبادا که فرزندان تان را از رفتن به جبهه ها منع کنید زیرا که فرداى قیامت نمى‏ توانید جواب حضرت زینب(س) را بدهید. همه مادران باید مانند مادر وهب باشند، زیرا او پس از شهادت فرزندش فرمود: سرى را که در راه خدا داده ‏ام، هرگز پس نمى‏ گیرم. اى اقوام و خویشاوندان من! چنان چه شهید شدم برایم اشک نریزید. اگر واقعا مرا دوست دارید با شرکت در جبهه‏ ها و کمک مالى در پشت جبهه، اسلام را یارى کنید و بدانید و آگاه باشید که من با چشم باز، قدم در این راه گذاشته و کسى آن را بر من تحمیل نکرده است. امام را دعا کرده، دست از حمایت روحانیون مبارز برندارید زیرا ما هر چه داریم از امام امت و روحانیون مبارز داریم. خداوندا! مرا شهید بمیران تا شاید خون ناقابلم کمکى براى تداوم انقلاب اسلامى باشد. خداوندا! مرا به آرزویم برسان که شهادت آخرین تکامل انسان است.۱ (۱۲۴۷۷۶۸)