شهید، اصغر وندایی: پدر و مادرم! می دانم که شما خیلی خیلی برای من دچار زحمت و مشکلات شُدید و چه شب هایی را برای بزرگ کردن من نخوابیدید و بیداری کشیدید. من از این که نتوانستم زحمت های بی پایان شما را جبران نمایم، خود را پیش شما شرمنده می بینم و امیدوارم مرا عفو نمایید. الآن هم که مدتی است از پیش شما دور شدم و به جنگ دشمنان اسلام رفتم، اگر در این راه لیاقت داشتم و شهید شدم، از این بابت هیچ گونه نگرانی نداشته باشید؛ چون من راهی را انتخاب کردم و رفتم، که امام حسین(ع) همه چیزش را فدای آن نمود و عاقبت هم شهید شد و پیش خدای بزرگ رفت، که «بازگشت همه به سوی اوست». خواهرانم! مانند زینب(س) -که بعد از شهادت امام حسین(ع)، پیام رسان کربلا بود- صبور و بردبار باشید و نیز از شما می خواهم زینب گونه پیام رسان خونم و دیگر شهیدان باشید و حجاب تان را حفظ کنید، که حجاب سنگر شماست. هم چنین از برادران و فامیلم می خواهم در تداوم راهم استوار، محکم و ثابت قدم باشند و سلاح افتاده ی مرا به دست گیرند و بر دشمنان اسلام بتازند و آن ها را نابود کنند. در پایان با ملت شهیدپرور و دلاور ایران صحبتی دارم؛ همان طور که می دانید امروز تمامی کفر، یعنی آمریکا، شوروی، انگلیس، اسراییل، کشورهای مرتجع منطقه و سایرین، در مقابل تمامی اسلام و انقلاب اسلامی ایستاده و در ستیزند و می خواهند نور این انقلاب را -که سر منشأ آن انقلاب حسین (ع) است- خاموش کنند؛ لذا باید وظیفه ی بزرگ و سنگینی را که به دوش شماست، به نحو احسن انجام دهید و از آن غفلت نورزید تا دشمنان بر شما پیروز نگردند. در انجام فرامین امام عزیز، کوتاهی و سستی نکنید که او هر چه می گوید حق و همه ی کلامش از رسول الله(ص) و سرور شهیدان حسین(ع) است، تا روز قیامت پیش این بزرگواران و شهدا شرمنده نباشید و مورد لعن و غضب الهی قرار نگیرید. همه ی شما را به تقوا، صبر و شکیبایی در رنج ها و مصیبت ها سفارش می کنم و این که خدا ترس باشید؛ یعنی خدا را در تمامی اَعمال تان به یاد آورید تا شیطان را از خود رانده باشید. بسیار، بسیار دعا کنید؛ زیرا ما هر چه داریم از همین دعاها است و اگر می بینید این انقلاب هم تا الآن دوام داشته است -می توانم با جرأت بگویم- به خاطر همین دعاهای خالصانه ی شما امت شهیدپرور بوده است. (۱۸۱۵۳۵۷) اصغر وندایی ۰۴/۰۱/۱۳۶۷