شهید، شاهپور (محمد) عبدی: از خدا می خواهم این الفاظ را -که از زبان منولی در اصل از دلم برمی خیزد- به درگاهش قبول کند. خدایا! از تو می خواهم مرا تا نیامرزیده ای از این دنیا مَبری و تا اسم مرا جزو اسامی یاران ابا عبدالله(ع) و بندگان مخلص خودش به شمار نیاورده ای به آن عالَم نَبری. از خدا قلب خاشع، توفیق ذکر و عبادت، صبر در برابر مشکلات و سختی هایی که خودسر راهم -برای امتحانم برابر نَفسَم- می گذارد، طلب می کنم. از خدا می خواهم مرا در آن عالَم از شفاعت ابا عبدالله(ع) و فاطمه زهرا(س) و شهدای عزیزمان محروم نکند و مرا با شهدا و شهدای ما را با شهدای کربلا محشور گرداند. از خدا طلب مغفرت برای پدر و مادر خودم می کنم که واقعاً در راه پرورش من زحمت کشیدند و خدا را شُکر می کنم که چنین پدر و مادری به من عنایت کرد تا به من اجازه دادند در راه حق جهاد کنم. از ابا عبدالله(ع) و از پروردگارم طلب مغفرت برای برادر، خواهر و دیگر فامیل، دوستان و آشنایان می نم و امیدوارم همگی آن ها و خصوصاً پدر و مادرم اگر بدی و تندخویی از من دیده اند یا حقشان را پایمال کرده ام، مرا عفو کنند و ببخشند. ای امت شهیدپرور و ای خانواده ی شهدا! این را بدانید که اولاً اگر فرزندان تان شهید می شوند، مپندارید که مُرده اند؛ نه، هرگز! آنان تا اَبد زنده اند و نظاره گر اَعمال ما که روی زمین روزی می خوریم، هستند و هرگاه یک شهید می رود، بار رسالت او بر دوش ما می آید و با رفتن هر شهید، مسؤولیت ما برابر خانواده ی شهدا و خون شهدا بیشتر می شود. بیایید دست به دست هم با رهنمودهای امام عزیزمان دنباله رو راه خون بار و نوربخش شهدا باشیم و با قبول این مسؤولیت، همگی در راه پرورش کودکان شهدا شریک باشیم تا این کودکان همراه پدرانِ خود را بروند تا به این ترتیب برای اسلام، انقلاب و تداوم راه شهدا مفید باشیم. بیاییم همگی در راه صدور انقلاب کوشا باشیم. همانا انقلاب ما با صادر شدن زنده می ماند و اگر در راه صدور انقلاب دشمنان انقلاب و اسلام قدعَلَم کردند، آنان را خُُرد کنیم و نگذاریم نَفَس بکشند؛ حتی اگر این کار به قیمت جان مان تمام شود! چرا که لااقل می دانیم به امر الله لبیک گفته ایم و با عمل به این امر، دیگر در آن دنیا برابر خدا سرافکنده نیستیم. اما صحبتی هم با آنان که از راه خدا منحرف شدند و تابع امر نَفسو شیطان هستند دارم: بیایید یک مقدار فکر کنید که از کجا آمده اید و به کجا خواهید رفت؟ چرا این قدر دنبال مال و منال دنیا می روید؟ چرا توشه ای -با انجام کارهای نیک و خیر- برای آن دنیا برنمی دارید، تا در آن دنیا رستگار شوید؟ بیایید راه شهدا را انتخاب کنید که صراط مستقیم است. از این گمراهی برگردید و توبه کنید که خداوند توبه کنندگان را دوست دارد و در آن دنیا از اَعمال بد توبه کنندگان چشم پوشی می کند. از شما خانواده ی عزیز، فامیل، آشنایان و خصوصاً از رُفقایم می خواهم امام را تنها نگذارید؛ نگذارید با دو دستگی راه امام و یاران امام و خون شهدا پایمال شود؛ نگذارید حقی پایمال شود! ...و اما شهادت این کلمه، واژه و این مقام زیبا، که هرگز –حقیقتاً- لیاقت چنین مقامی و اسمی را برای خود ندارم و اگر هم روزی به این مقام برسم، قطعاً از طرف من نبوده است؛ بلکه از کَرَم و الطاف خداوند متعال است که نصیب حالِ این بنده ی حقیر گردیده است و در آن موقع هم جای بسیار شُکرگزاری است که آن هم از عهده ی این بنده ی حقیر خارج است. من هیچ موقع نتوانستم حتی قطره ای از دریای نعمات خداوند را شُکر کنم، این که مقام شهادت است. (۱۵۰۸۲۱۵) شاهپور (محمد) عبدی ۲۳/۶/۶۴