شهید، سیدمصطفى حاجی میرى: خدایا! مرا از سپاهیانت قرار ده که به راستى سپاه تو پیروز است و مرا در حزب خود قرار ده که همانا حزب تو همیشه رستگار است و مرا از دوستانت قرار ده که همانا دوستان تو هیچ ترسى و هیچ غم و اندوهى ندارند. خدایا! دینم را اصلاح کن که دین نگهدار کار من است و آخرتم را اصلاح کن که خانه دایمى من است و به سوى تو از مجاورت لئیمان، گریزگاه من است و زندگى مرا مایه ی فزونى در هر خیرى و مرگ مرا وسیله ی آسایش من از هر شرى قرار ده. اینک بهترین موقعیت براى ملت ایران است که مبارزه کند، علیه کافرین و مشرکین؛ مشرکین بى‏ وطنى که به وطن ما حمله کردند و باید در برابر آنها ایستادگى کنیم و نگذاریم که حتى یک وجب خاک وطن ما در دست بیگانه باشد. عزیزجان و پدرجان! حلالم کن. مادرجان! حلالم کن و افتخار کن که فرزندى را در این راه داده ‏ای؛ البته هدف نهایى ما پیروزى اسلام است؛ چه بکُشیم و چه کُشته شویم. مادر و پدر! اگر من شهید شدم، در نبود من گریه ‏اى نکنید که دشمن شادکُن باشد؛ بلکه گریه‏ اى بکنید که دشمن کُورکُن باشد. برادرم و خواهرم! حلالم کنید. رفتن من فقط به خاطر اسلام بوده است و خواهد بود و افتخار کنید که این طور برادرى داشته‏ اید. ...و از تمام دوستان مى‏ خواهم حلالم کنند؛ به خصوص برادران حزب جمهورى اسلامى. سیدمصطفى حاجی میرى ۱/۱۱/۶۰