شهید، کاظم عزیزمحمدی: اکنون که تمامی کفر برابر اسلام قد عَلَم کرده است، باید حرکت کرد؛ حرکتی حسین گونه! مگر حسین(ع) برای چه قیام کرد؟ آیا داستان کربلا یک افسانه یا یک عادت است که هر محرمی و عاشورایی جمع شویم و سینه بزنیم؟! این سینه زدن ها چه مفهومی دارد؟ مگر نه این که اعلام آمادگی می کنیم برای نبرد؟ مگر نه این که از بی وفایی مردم کوفه می نالیم؟ نکند -خدای ناکرده- ما هم چون مردم کوفه شویم و امام عزیز خود را تنها بگذاریم که آیندگان نام ما را به بی وفایی خواهند بُرد. مگر ما نبودیم که شعارِ «اماما، اماما! ما همه سرباز توییم؛ گوش به فرمان توییم» می دادیم؟ نکند -خدای ناکرده- دروغ از آب درآید! الحمدلله تاکنون خوب بوده و -ان شاء الله- بهتر هم می شود. مساجد را خالی نگذارید که آن ها هم سنگر هستند و باید از آن ها حراست کنیم. حتی الامکان در مساجد نماز بگذارید و زیاد دعا کنید که «دعا، سلاح مؤمن است» و در خط امام باشید و بر کشتی نوح -که الآن انقلاب است- سوار شوید تا به ساحل حق و رستگاری برسید. مادر عزیزم، ای کسی که از عصاره ی وجودت مرا بزرگ کردی و راه را نشانم دادی و مانعم در این راه نشدی! شیرت را بر من حلال کن و افتخار کن که چنین فرزندی تربیت کردی تا در راه خدا شهید شود. برادرانم! با الهام گرفتن از فرامین حیات بخش اسلام عزیز و امام بزرگوار، راهم را ادامه دهید و نگذارید سلاحم بر زمین و سنگرم خالی بماند. خواهرانم! مرا ببخشید و با حفظ حجاب و عفّت خود، زینب وار پیام انقلاب خونین خمینی را به گوش خواب رفتگان عالَم برسانید. (۱۵۱۴۶۸۳) کاظم عزیزمحمدی