شهید حمید سیاه کالی مرادی: اینجانب حمید سیاهکالی مرادی، فرزند حشمت‌اله لازم دانستم تا چند سطری را من‌باب یادآوری و وصیت‌ به قرار ذیل ذکر نمایم: ابتدا خدا را شاکرم که مرا در این راه و لباس وظیفه‌ام را متبرک به شرف و خون سیدالشهداء (ع)، یعنی پاسداری قرار داد. قبل از هر چیز، دست پدر و مادرم را می‌بوسم و عاجزانه می‌خواهم که این فرزند کوچکشان را حلال کنند و کوتاهی‌ها و اهمال‌هایم را در طول زندگی به لطف و کرمشان ببخشند و مرا از دعای خیرشان محروم نکنند که هیچ چیز بالاتر از رضایت پدر و مادر و دعایشان نیست. همیشه وجودتان خیر و برکت زندگیم بوده و هست و امیدوارم که به اندازه ی وسعم فرزند صالح و موجب سرافرازیتان باشم. و اما از همسر عزیزم که در این کوتاه زندگی، علاقه‌ام روز به روز به او بیشتر و وجودم سرشار از مهر او می‌شود و اینکه در این دوران در تمام لحظه‌های پرفراز و نشیب زندگی همچون کوهی در کنارم بود، حلالیت می‌طلبم و امیدوارم که تمامی سختی‌ها و ناملایماتی را که متحمل شده به حرمت حضرت فاطمه (س) بر من ببخشد و بداند تمام لحظه‌هایم پر از مهر و وفای اوست. و اما لازم می‌دانم که از برادران و خواهرهای عزیزتر از جانم که سلامتی آنها برایم بسیار مهم و حضورشان همیشه قوت ‌قلب و از بین برنده ی آلام بوده حلالیت می‌طلبم و همچنین از پدر و مادر خانوم واقعاً عزیزم که این لطف را در حق من کردند و مرا مورد عنایت خودشان قرار دادند و واقعاً از روی دایی مهربان و عزیزم شرمنده‌ام که امانتی‌ که با هزار امید و آرزو به من سپرده بودند را آنطور که باید و شاید بنا به اقتضای زمان نتوانستم حفظ نمایم. و می‌دانم که مرا درک می‌کند و ان شاءاله با رضایت قلبی مرا حلال می‌کند. و اما اگر فرزندی برایم حاصل شد، اگر پسر بود به نیت رسول اکرم(ص) دوست دارم نام آن محمداحسان یا محمدحسام و اگر دختر بود به نیت کنیز حضرت فاطمه(س)، اسمش را اسما بگذارید و در آخر از همه‌ی دوستان و آشنایان و همکاران حلالیت می‌طلبم. و اما آنچه که از مال دنیا دارم و اگر فرزندی مرا حاصل شد ان شاء‌اله به طور تمام برای امورات زندگی در اذن همسرم باشد و این اجازه به همسرم داده شود که در هنگام غسلم بتواند مدتی را با بدنم تنها درد ودل کند. و کفی بالحلم ناصرا حمید سیاه کالی مرادی ۱۹/۸/۹۴

فرزانه سیاه کالی مرادی، همسر شهید: ساعات آخر ٍ بدرقه، همسرم گفت «دوری از تو برایم سخت است، من آنجا در کنار دوستانم و پشت تلفن نمی توانم بگویم دوستت دارم، نمی توانم بگویم دلم برایت تنگ شده، چه کنم؟». یاد همسر یکی از شهدا افتادم، به حمید گفتم: «هر زمان دلت تنگ شد بگو یادت باشه و من هم خواهم گفت یادم هست…» این طرح را پسندید و با خوشحالی هنگام پایین رفتن از پله های خانه بلندبلند می گفت: «یادت باشه، یادت باشه» و من هم با لبخند درحالی که اشک می ریختم و آخرین لحظات بودن با معشوقم را در ذهن حک می کردم پاسخ می دادم «یادم هس ت …یادم هست …» و حمیدم رفت…