شهید، محمدجواد جمشیدبیگى: خداوندا! چگونه به درگاهت بیایم که تو از آشکار و نهان من آگاهى؟! خداوندا! تو خود بر قلب و اعمالم آگاهى دارى. عمرى را در معصیت و گناه و ناسپاسى به سر بُردم و اگر معصیّت مرا با کرامت خود نبخشى، چگونه در پیشگاهت حاضر شوم؟ خدایا! آن لحظه که همه ی دوستان و آشنایان تنهایم مى گذارند؛ در دل خاک، تک و تنها به جز تو کسى را ندارم. خدایا! به تو پناه مى‏ آورم، از نفسى که سیر نمى‏ شود. خدایا! توفیق شهادت در راهت را نصیبم و مرگ مرا باعث آمرزش گناهانم بگردان. خدایا! عشق به دنیا را در دل من بمیران. آن کس که تو را شناخت، جان را چه کند؟/ فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟ دیوانه کنى، هر دو جهانش بخشى/ دیوانه ی تو، هر دو جهان را چه کند؟ سخنى چند با پدر مهربانم: پدرم! شما برایم بسیار زحمت کشیدید و حتى ذره ‏اى از زحمات شما را جبران نکردم و بلکه نافرمانى هم کردم؛ امیدوارم مرا ببخشید... خدا هم مى ‏بخشد! پدرم! اگر دوستانم به دیدارت آمدند -از قول من- از همگى حلالیّت بطلب. سخنى با مادر خوبم: مادرم! خواهش مى‏ کنم اگر من شهید شدم، گریه نکن؛ چون به راهى رفتم که خود انتخاب کرده بودم. از تو، مادرِ بزرگ! معذرت مى خواهم. مادر! مرا ببخش؛ من در زندگى خیلى تو را اذیت کردم و تو حرفى نمى زدى. الآن که در حال نوشتن این وصیّتنامه هستم، به این فکر هستم که آیا تو مرا خواهى بخشید؛ مى‏ دانم که خواهش تنها فرزند دلبندت را رد نمى‏ کنى! اگر شهید شدم، سرت را بالا بگیر و افتخار کن که تنها فرزندت را در راه اسلام و حسین عزیز(ع) دادى. مادر! مصیبت ما از مصیبت فاطمه زهرا(س) خیلى کمتر است. مادر! از تمام فامیل برایم حلالیت بطلب؛ از عموهاى گرامى، از زن عموها -که عمرى برایم زحمت کشیدند- و از دایى ها و... حلالیت بطلب. مقدارى پول در بانک دارم؛ براى روزه و نماز بدهید که خیلى قرض ‏دار هستم و اگر باقى ماند به فقرا و مستمندان بدهید. برایم از خداوند طلب مغفرت نمایید.۱ (۱۱۹۴۴۷۵) محمد جواد جمشیدبیگى ۱۵/۱/۶۳