شهید، محمد یوسفی: سلام خدا و بندگان خدا به تو ای امام که در راه خدا قیام کردی و راه نور و ظلمت را به ما نشان دادی؛ رحمت خدا بر تو که آمدی تا مستضعفان را از یوغ ظالمان نجات دهی و پرچم توحید را -که سالیان دراز از دست حسین(ع) بر زمین افتاده بود- برافراشته کنی و اسلام و قرآن را عزّت دوباره دهی و بت های زمان را بشکنی. کوردلان تاریخ بدانند که ملّت ما مصمّم شده است تا با آخرین ظالمان تاریخ بجنگند و تا فریاد مظلومی در جهان است از پا نخواهد نشست و ظالمان بدانند که آن قدر خون می دهیم تا از دریای خون به کربلا برسیم و از آنجا به قدس خواهیم رفت و یهودیان را -که از دوران حضرت موسی(ع) تا دوران محمد(ص) و از محمد(ص) تا امروز، کارشان سرکشی و عصیان از فرمان خدا است- از صحنه ی روزگار مَحو کنیم. ای قدس و ای کربلا! بدان که زمان اسارت تو به پایان رسیده است و ما خواهیم آمد. ای ملّت عزیز ایران! از رفتن فرزندتان به جبهه ها خودداری نکنید؛ که -به خدا- در مقابل خون شهیدان مسؤول هستید. اگر کوچکترین غفلتی در مورد جبهه ها بکنید، باید پاسخگوی شهیدانمان باشید. ای هموطنان! همانگونه که تاکنون مقابل همه ی بادهای سهمگین ایستادگی کردید، به پایداری خود ادامه دهید که خداوند پشتیبان شما است. ای جوانان! مبادا در بستر بمیرید که این مُردن در این موقعیت ننگ است؛ برای هر مسلمانی که می تواند به جبهه بیاید، ولی نمیآید! ای ملّت ایران! خودتان را برای مصیبت های بزرگتر و سختی های بیشتر آماده کنید که اسراییل و تمام کشورهای ضدخدایی در پیشند. مبادا از جنگیدن خسته شوید و فرزندانتان را چنان تربیت کنید که در آینده جوانهایی جنگجو و با ایمان و دلیر شوند و بتوانند راه شهیدان فعلی را ادامه دهند. مبادا کمبودها و گرانی ها باعث شود که به دولت خدمتگزار بدبین شوید؛ مانند اصحاب پیامبر(ص) صبور و بردبار باشید و مقابل هیچ بادی نلرزید. وحدت را در میان خودتان و نیروهای نظامی و انتظامی حفظ کنید، که اگر وحدت بین شما از بین برود، آن موقع است که دیگر ابرقدرت ها هر چه دلشان بخواهد بر سر این ملّت خواهند آورد. اماممان را تنها نگذارید که -ان شاء الله- تنها نخواهید گذاشت و بدانید که سپیده دَمِ پیروزی نزدیک است؛ برای رزمندگان ما دعا کنید که دعا بهترین سلاح است؛ از شایعه پراکنی جداً بپرهیزید که ضربه به انقلاب می زند؛ نماز جمعه ها و دعای کمیل ها را به نحو احسن برگزار کنید و همیشه بیدار باشید که دشمنان انقلاب از پای نخواهند نشست و توطئه ای دیگر خواهند ریخت. ای مردم، ای مؤمنین و ای خوانندگان وصیتنامه! شاهد باشید که من به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» حسین زمان خود لبیک گفتم و در سال ۶۱ (هـ .ش) به جبهه پا گذاشتم. ای حسین!(ع) شاهد باش که اگر در زمان تو کسی نبود تا به ندای تو لبیک گوید، در زمان فرزندت، بسیارند کسانی که عاشق خدا و جانفشانی در راه او هستند ای خوانندگان! بدانید که من از سرور خود حسین(ع) -معلم شهادت و شهامت- دَرس گرفتم و در راه حسین(ع) -که همان راه خدا است- قدم گذاشتم. ای حسین!(ع) رزمندگان به سوی مزارت در حرکتند؛ گرچه در این راه بس دشوار، شهدای فراوانی می دهیم و برای رسیدن به این هدف باید جانفشانی کرد. ای حسین!(ع) انتقام تو و یارانت را از یزیدیان زمان خواهیم گرفت و ای خدایی که فریاد مظلومان را می شنوی و بیداد بیدادگران را می بینی! یاریمان کن و به فریادمان برس؛ ای فریادرس فریادرسانان! اگر ملّت ما به تمام وظایفشان عمل کنند، آن موقع است که خداوند یاریمان می دهد. (۱۸۳۶۶۵۳) محمد یوسفی