شهید، محمدمهدی حاتمی ها: خدایا! از تو میخواهم که مرا از آن گروه قرار دهی که برای تو به جبهه میروند و پیمانت را نمی شکنند. بارالها! آن قدر به من ایمان و شجاعت و صبر عنایت فرما تا آخرین لحظه های عُمرم جدا از شهر و خانواده ام بتوانم با دشمنان تو مبارزه کنم و در آخر هم، مرگ مرا -که همان شهادت است- روزیم کن. ای ملت غیور! خداوند متعال به عهد خود وفا کرد و شما را بر دشمنان اسلام پیروز کرد، بنابراین حالا شما هستید که باید با تمام توان خود این وعده ی الهی را حفظ کنید و با تمام قدرت و توان خود جلوی دشمنان اسلام را بگیرید و بدانید که کفر همیشه نابود خواهد شد و اسلام پیروز خواهد بود. ای کسانی که از صحبته ای این بنده ی حقیر مطلع می شوید! بیایید و در این جبهه ها -که دانشگاه انسان سازی است- شرکت کنید و به ندای «هل من ناصر ینصرنی؟» حسین(ع) لبیک بگویید. ...و ای کسانی که هنوز به این انقلاب بدبین هستید! برادرانه به شما نصیحت میکنم که کمی به خود آیید و این قدر به دنبال دنیا نباشید؛ زیرا دنیا جای گذر است و هیچ ارزشی ندارد. بدانید که این بدن ما برای مرگ ساخته شده و آخر آن هم مرگ است؛ پس اگر این مرگ با توپ، تانک، گلوله و خمپاره باشد به یقین بهتر و زیباتر است. بنابراین انسان، کمتر حریص به دنیا باشد بهتر و نیکوتر خواهد بود. ...و ای دوستان عزیزم! بدانید که تمام لحظه ها همانند عقربه ی ساعت میگذرد و این عُمر ما است که در این موقع به نقطه ی پایان نزدیک میشود؛ پس باید حداکثر استفاده را از عُمری که خداوند تبارک به ما عنایت کرده، بکنیم و آن را وسیله ای برای نجات از عذاب آخرت و رسیدن به قرب الی الله نماییم. ای پدر عزیزم! میدانم که محبت من در دل تو بسیار است و از دست دادن من برای شما بسیار ناگوار خواهد بود؛ ولی در راه الله و در راه به ثمر رسیدن حکومت اسلامی، بسیار ناچیز است. پس درود بر تو ای پدر بزرگوارم! که همچون ابراهیم، فرزندت را به فرمان خدا به قربانگاه -که همان جبهه ها است- فرستادی و مطمئن باش که فرزندت هرگز از فرمان خدا سرپیچی نمیکند و شهادت را جزو زیباترین نعمت های الهی می داند و مرگ را در راه خدا سعادت و زندگی را به جز جهاد در راه اسلام و قرآن دُرست نمیداند. پدر عزیزم! از شما تقاضا دارم که قدر امام عزیزمان را بدانید که اطاعت او واجب شرعی است و از شما تقاضا دارم که مرا ببخشید و از شما طلب حلالیت میکنم. ای مادر مهربانم! این حاصل عمر تو بود که مرا به آنچه میخواستم رساند و میدانم که غم از دست دادن فرزند برای یک مادر بسیار مشکل و سخت است و اگر بگویم که برایم گریه نکن، امکان ندارد؛ ولی از شما خواهش دارم که هر چه قدر میتوانید صبر کنید؛ چون اگر صبر کنید دشمن از استقامت و پایداری شما ناراحت خواهد شد و آخرین کلامم این است که مرا و شیرت را بر این فرزند کوچکت حلال گردانی. ای برادران گرامی ام! من راهم را شناختم و به سوی آن رفتم؛ رفتم تا با دشمنان اسلام بجنگم و دَری از درهای بهشت را بر روی خود باز نمایم و از شما برادرانم میخواهم که با چشمان باز، راهم را ادامه داده، تا آخرین قطره ی خون خود با دشمنان خارجی و داخلی بجنگید و از شما میخواهم که مرا حلال کنید. ای خواهران مهربانم! وحدت بین خودتان را حفظ کنید که دشمن از متحد شدن شما می ترسد؛ چرا که تنها رمز پیروزی شما وحدت می باشد و در همه ی کارهایتان خدا را در نظر داشته باشید و کارهایتان بر اساس دوستی با خدا باشد و حجابتان را حفظ نمایید و مانند حضرت زینب کبری(س)، پیام خون شهیدان را به تمام جهانیان برسانید و اگر توفیق شهادت نصیبم شد، سرافراز و سربلند باشید و افتخار کنید که به جمع خانواده ی شهدا پیوسته اید و تمام فرامین امام را یک به یک اجرا کنید و همیشه برای سلامت و طول عمر امام و پیروزی رزمندگان دعا کنید و رابطه ی خود را با خانواده ی شهدا حفظ نمایید. در آخر از همه ی ملت ایران میخواهم که وظیفه شرعی خود را -در این لحظات حساس که اسلام مورد تهاجم دشمن قرار گرفته- تشخیص داده و عمل نمایند. خدایا! تو را شُکر میکنم که این نعمت را به من دادی تا بتوانم در برابر تو و در راه رسیدن به اهداف حکومت اسلامی، محبت های دنیوی را فراموش کنم و فقط راه تو را در نظر داشته باشم.۱ (۱۲۱۱۳۱۷) فرزند کوچک ملت؛ حاتمی ها