شهید، امیر باقری: قبل از هر چیز، امیدوارم که تمامى رزمندگان اسلام، با پیروزى در این حمله نهایى، به آغوش خانواده‏ هاى خودشان برگردند. ...و اما موضوع وصیت‏نامه ی این حقیر؛ در ابتدا از خانواده ی خود حلالیت مى‏ طلبم و امیدوارم هر بى‏ احترامى که به شما کردم، مرا بخشیده باشید. ...و اگر این حقیر، لیاقت شهادت را داشته باشم، قبل از هر چیز از پدر و مادرم مى‏ خواهم که صبور باشند و بر سر جنازه ام گریه نکنند؛ بلکه خوشحال هم باشند و هیچ‏گونه ناراحتى نکنند و مجلس ختمم را هم تشریفاتى برگزار نکنند. ...و از برادرانم مى‏ خواهم که از این انقلاب پیروى کنند و پیرو انقلاب باشند تا خون شهدا پایمال نشود. ...و در پایان از خداوند متعال خواهانم که ما را با شهداى کربلا محشور بگرداند و با لب خندان به قبر بفرستد. ضمناً از امت شهیدپرور هم مى‏ خواهم که امام را رها نکنند؛ او را تنها نگذارند و از انقلاب پیروى کنند و به شایعات ضد انقلابی ها و بدگویان گوش ندهند و با حضور خود در جبهه‏ هاى نبرد حق علیه باطل، از پایمال شدن خون شهدا جلوگیرى کنند.۱ (۱۱۰۱۷۳۰) امیر باقریان ۲۸/۹/۶۵