شهید، عبدالله ملکی: مادر جان! مالی که خداوند به انسان می دهد، باید خمس آن را داد و من فکر می کنم ما فرزندان، بهترین ثروت تو هستیم؛ پس اگر شهید شدم، مرا خمس فرزندانت حساب کن! خدایا! شهادت را نصیبم کن؛ زیرا من مشتاق دیدار حسینم! خدایا! من این لیاقت را در خود نمی بینم؛ ولی اگر تو بخواهی، به هر کسی خواهی داد. خدایا! تو را به خون شهیدان، مرا با شهدا محشور کن و به تبار حسینیان وصلم گردان تا با آنان محشور شوم؛ روحم را از کالبد خسته ام به عروج برسان! مادر جان! هر موقع به یاد من افتادی و خواستی گریه کنی یا سر قبرم بیایی، آن لحظه به فکر حسین(ع) باش که -در آن زمان- چگونه برای آزادی مسلمانان از زیر سلطه ی یزید، خود و فرزندانش را دو دستی تقدیم حق تعالی نمود. پدر جان! انتخاب راهم آگاهانه و هدفم مشخص بود. امیدوارم هر بدی و خوبی از من دیده ای، حلالم کنی و دعاهای خیرت را بدرقه راهم نمایی؛ چون محتاجِ دعاهای شما هستم. ای ملت مسلمان، ای شاهدان زنده و ای تداوم بخشان انقلاب! اماممان را همیشه و در همه حال دریابید و پیامش را به جان بخرید که او بی شک حسین(ع) زمان ما است و ما نباید -خدای ناکرده- اهل کوفه باشیم. عبدالله ملکی