شهید، محمود محمدشاهى: یکى از ویژگی هاى انقلاب اسلامى ایران، نقش حساس شهادت در پیروزى و تداوم آن است و این، همان بُعدى است که تاکنون براى ابرقدرت ها و دشمنان ما مجهول مانده است و آنان با جهان بینى مادى خود، براى همیشه از شناخت واقعیت جهان معنوى عاجزند. شهادت، میراث ائمه اطهار و اولیا خدا است که به امت مسلمان رسیده است و براى انسان مرحله ‏اى از فوز و کمال وجود دارد که بدون شهادت، امکان رسیدن به آن نیست. شهید با دادن جانِ عزیز خود در راه خدا، در حقیقت خود را در افقى وسیع از جلوه‏ هاى نامحدود نور حق مشاهده مى‏ کند و خود و دیگران را بدین وسیله از ظلمات خارج مى‏ سازد و با این شهود عینى، داراى چنان درجه‏ اى از حیات می شود که دیگر مرگی وجود ندارد و او در محضر حق از همه ی نعمت ها و کمالات بهره‏ مند خواهد شد؛ «ذلک الفوز العظیم». برادر جان! راه خدا، بهترین و برترین راه ها است؛ پوینده و کوشنده ی این راه باش. خواهرم! تو نیز زینب زمان باش و از هر آنچه هوس کردى، بپرهیز و در راه خدا مبارزه کن. پدر جان! سفارشى دارم و آن این که رهبر عزیز را تنها نگذارید و همیشه از او تبعیت کنید. من که موفق به دیدارش نشدم؛ شما یا برادرم از طرف من به دست بوسى ایشان بروید. بزرگترین وصیت من به پدر، مادر، همسر، فرزندان و خلاصه کلیه ی بازماندگانم این است که به دستورات خدا عمل کنند و سعى نمایند هر کارى را با یاد و نام خدا شروع و در راه خدا زندگى کنند. همسر عزیزم! تربیت بچه‏ هایم به عهده ی تو است. باید کوشش کنی تا شاید به واسطه ی آنان به بهشت رَویم و آنان «باقیات الصالحات» ما شوند. آنان را متکى به خود و مؤمن بار بیاور و از کودکى روح آنان را با قرآن و ذکر خدا اُلفت بده. بچه‏ ها! سعى کنید، حقوق خود را در قبال پدر و مادر بجا آورید؛ قرآن زیاد بخوانید و غیبت کمتر بکنید؛ زیاد به دنیا اعتماد نکنید و بدانید شما باید روزى در صحراى محشر باشید. (۱۶۷۱۰۵۸) محمود محمدشاهى ۲۹/۲/۶۱