• شهید، علی زال بیگی: هر چند این بنده حقیر لیاقت شهادت را ندارم ولیکن نکاتی چند را به عنوان وصیت نامه می نویسم. آری! ملت شهیدپرور در طول این چند سال ثابت کرد که هم چون اهل کوفه عمل نکرده و امام را تنها نخواهد گذاشت؛ بلکه راه اصحاب سیدالشهدا(ع) را دنبال می کنند و در این اطاعت و پیروی، به حول و قوه الهی تکیه داده و از هیچ چیز خوفی ندارند. از دست دادن عزیزانی چون مفتح، مطهری، بهشتی و هفتاد و دو تن، رجایی، باهنر، شهدای محراب و توطئه های خوارج و منافقین و اربابانشان و به شهادت رسیدن در جبهه های نبرد حق علیه باطل، نه تنها خللی در عزم الهی آن ها وارد نمی کند؛ بلکه آنان را همچون یاران حسین(ع) به لقای محبوب مشتاق تر، قدم هایشان را ثابت تر و حضورشان را مستمرتر می گرداند. ...و اکنون با ندای ملکوتی «لبیک یا خمینی» می روند تا به تدبیر نایب عظیم الشأن امام زمان(عج) رهبر کبیر انقلاب امام خمینی جامعه عمل بپوشانند و ارتش بیست میلیونی را تشکیل دهند تا همگان دست در دست یکدیگر و در صفوف الهی قرار گیرند و علیه طاغوت به جهاد برخیزند؛ باشد که این پیش قدمی ملت شهیدپرور ایران در یاری و اطاعت از امام، دیگر ملت ها را نیز هوشیار کند و مقدمات ظهور ولی الله الاعظم(عج) فراهم گردد. ندای ملکوتی «لبیک یا خمینی» ندایی است که شیاطین را بیش از پیش به وحشت انداخته و به مؤمنین و آزادمردان مژده فتح و فلاح می دهد. امید است به رهبری امام عزیز بتوانیم در این راه مقدسی که انتخاب کرده ایم ثابت قدم بمانیم و به جهاد مقدس خود ادامه داده و با سعی مستمر و روزافزون در دو جهاد اکبر و جهاد اصغر زمینه را برای قیام نهایی آماده تر سازیم و به مقام قرب الهی نایل گردیم. سخنم با پدر، مادر و برادرانم این است که: راه امام عزیز و شهدا را همان گونه که از اول پیروی کردید، ادامه دهید که به حق تنها راه سعادت همین راه است.۱ (۱۲۸۶۳۰۷) علی زال بیگی ۱۹/۱۰/۱۳۶۵