شهید، سیداصغر هاشمی: این جانب سیداصغر هاشمی، وصیت نامه ی خود را با نام الله شروع می کنم و از خداوند می خواهم تمام رزمندگان اسلام را در هر دو جبهه پیروز گرداند؛ هم در جبهه ی جنگ برونی و هم در جبهه ی جنگ درونی مبارزه با هوا و هوس. همان طور که امت خداجو مستحضر هستند، از صدر اسلام تاکنون و بلکه از اول آفرینش انسان، دو دسته در خط بوده اند؛ یک دسته اشخاص راحت طلب که تمام همت شان این بود که طعمه ای پیدا کنند و بخورند و بخوابند (آن هایی هم که مسلمان بودند، عبادت می کردند!)؛ اما مقدم بر هر چیز در نظر آن ها «راحت طلبی» بود. دسته ی دیگر هم انبیا و اولیای بزرگ(س) بودند؛ روش آن ها هم تک مکتبی و تک خطی بود. تمام عمرشان را صرف کردند در این که با ظلم و زورگویی هایی که در ممالک دنیا واقع می شد، مقابله کنند. در زمان ما هم، ملت خداجو ی ایران به رهبری «روح الله» برای اقامه ی عدل اسلامی و اجرای احکام قرآن و کوتاه کردن دست خیانتکاران و زیستن با استقلال و آزادی، قیام نمود و خود را برای شهادت و شهید دادن آماده کرد؛ طوری که به خود باکی راه نمی دهد که دست جنایت ابرقدرت ها از آستین مشتی جنایتکار حرفه ای بیرون آید و بهترین فرزندان راستینش را به شهادت رساند. از این رو وظیفه ی ما مسلمین است که -در هر زمان و در هر مکان- جلوی این ظالمین بایستیم؛ لذا به همین خاطر وظیفه ی خود دانستم -در این موقع حساس- به ندای رهبر لبیک گویم و به وظیفه ی اسلامی و وجدانی خود جامه ی عمل بپوشانم، که اگر -در این راه مقدس- پیروز شدیم، به وظیفه ی خود عمل نمودم و اگر در این راه، خداوند شهادت را نصیب این بنده نمود، بسی افتخار بزرگ برای من و خانواده ی من و برای همشهریانم خواهد بود. (۱۸۱۸۷۰۱)