شهید، ابوالقاسم (محسن ) شالباف: سلام به تو اى مادر که از کودکى مرا در آغوش گرمت پرورش دادى و آنگونه که مى‏ خواستم مرا تربیت نمودى. در این جا از تو مى‏ خواهم اى مادر عزیز! سلام مرا به خواهرانم برسانی و از آن ها بخواهی در مرگ من کوچک ترین شیون و زارى نکنند؛ بلکه افتخار کنند که رهبرى دلسوز و راهنمایى مهربان، چون امام دارند. سخنى با همسر خوبم؛ از شما مى‏ خواهم فرزندم، مهدى را، آن گونه که شایسته نامش مى‏ باشد، تربیت کنی و نیز از شما مى ‏خواهم مرا ببخشی و از جدّ بزرگت براى من طلب مغفرت نمایی و از سفارش هایم -که براى خدا بود- محروم نمانى. من هدفم از جبهه رفتن این بود که در راه باز شدن مسیر کربلاى حسینى شرکت کنم تا شاید در صحراى محشر با چهارده معصوم محشور شوم و بتوانم جواب‏ گوى خدا و شهدا باشم و در این راه شاید خدا از من راضى شود. اى اسلام؛ اى دین الهى؛ اى مکتب خون و شهادت و پیام؛ اى فریادرس مستضعفین و بى‏ کسان و اى خصم کافران، مستکبران و صدامیان و اى که در راهت هزاران نوجوان و جوان و پیرمردان -از سیزده ساله تا هفتاد ساله- خون عزیزشان را فدا کردند! این چه جاذبه است؟ این چه گُلشنى است که هر جوان و مرد و زن مسلمان حاضر است در راهت جان فدا کند؟ من به قطره قطره خون شهدایى که مظلومانه در راهت جان دادند، قسم یاد مى‏ کنم که از تو، اسلام و قرآن‏ کریمت پاسدارى کرده و جان خود را در راه پاکت بدهم. ...واما تو اى رهبر؛ اى برخاسته از قلب ملّت؛ اى امید مستضعفین جهان؛ اى که تمامى وجودت براى خدا و قرآن مى‏ تپد و اى روح خدا! به روح مقدّست سوگند یاد مى‏ کنم که از حریم اسلام و قرآن و کشورم دفاع نمایم و با صداى بلند و رسا فریاد ‏کشم: اى شرق و غرب و اى مستکبرین جهان! ما،امام زمان(عج) و نایبش امام خمینى را داریم؛ که شما از این مظلومان تاریخ چنان تودهنى خواهید خورد که دیگر اثرى از شما در جهان باقى نماند.۱ (۱۴۲۰۴۸۱)