شهید، قاسم علی مستخدمی: اینک که با یاد خدا به جبهه های نبرد نور علیه ظلمت رهسپار شدم و آماده ی حمله بر سپاه کفر می باشم؛ نه برای انتقام، بلکه به منظور احیای دینم، تداوم انقلابم، امنیت میهنم، سلامتی رهبرم و ادامه ی راه شهدا، پای در چکمه می کنم و خدا را به یاری می طلبم و از او می خواهم به راهی که خود صلاح می داند، هدایتم کند. اکنون می روم تا با یاری خدا و به رهبری امام زمان(عج) پرچم «لا اله الا الله» را بر فراز تمامی بلاد غیر مسلمان برافرازم، که اگر خدا بخواهد تا به این هدف مقدّس نایل گردم، دست از مبارزه بر نخواهم داشت و اگر خدا نظر لطفی بر این بنده ی حقیر و ناتوانش نماید، فوز عظیم شهادت را -در این راه- نصیبم کند؛ که –الحمدلله- چه سعادتی خواهم بود، آن هنگام که با پیوستن قطره های ناچیز خونم به دریای بی کران خون شهدا، این مسؤولیت خطیر از دوشم برداشته شود. پدر و مادرم، ای خواهران، برادران و دوستان عزیزم! هم چنان که تا به حال در جهت اطاعت از خدا، رسولش و ائمه اطهار و ولایت فقیه بودید، هم چنان به راه خود ادامه دهید که سعادت دنیوی و اخروی شما در همین اطاعت ها است. پدر و مادر عزیزم! اگر شهادت نصیب این بنده ی حقیر شد، برای من گریه نکنید؛ بلکه برای امام حسین(ع) و برای رهروان آن حضرت گریه کنید. مادرم! افتخار کن پسری را در راه خدا قربانی کردی. از شما می خواهم حتی الامکان در نمازهای جماعت و جمعه شرکت کنید و در مجالس و دعاها بیشتر شرکت نمایید و همیشه گوش به فرمان ولایت فقیه باشید و دعا برای سلامتی امام عزیزمان و ظهور هر چه سریع تر ولی عصر(عج) و شفای معلولین، مجروحین و آزادی اسرا را فراموش نکنید.۱ (۱۷۰۳۴۲۵) قاسم علی مستخدمی