شهید، محرم مهدی: ای اهل خانواده ام! می دانم که شما برای آمدنم ثانیه شماری می کنید؛ اما پدر و مادر عزیزم! خدا مرا به میهمانی دعوت کرده است و باید به حسین زمانم لبیک بگویم. اگر من لیاقت شهادت را داشتم و شهید شدم، از شما می خواهم راه مرا ادامه دهید و به خصوص از برادرانم می خواهم که حزب اللهی زندگی کنند و پیرو ولایت فقیه باشند و رابطه ی خود را با خدای بزرگ محکم کنند و هرگز از روحانیت مبارز دست نکشند و همیشه پشتیبان آن ها باشند. از شما برادران و اهل خانواده می خواهم سجادوار و زینب وار زندگی و با نفس خود مبارزه کنید، تا در بهشت موعود با هم ملاقات کنیم. «قد افلح من زکیها»؛ -پیروزمند کسی است که تزکیه نفس کرد- پس تزکیه نفس بر هر فرد مسلمان واجب است. از اهل خانه می خواهم برای من گریه نکنند؛ بلکه برای سالار شهیدان، حسین بن علی(ع) گریه کنند؛ چون ما پیروان حسین(ع) هستیم و برای ادامه ی راهش به جبهه آمدیم تا بگوییم: «اگر آن زمان نبودیم تا به شما لبیک بگوییم؛ اما الآن به نایب امام زمان(عج) و حسین زمان مان لبیک گفتیم و تا آخرین قطره ی خون مان از اسلام و قرآن دفاع می کنیم»؛ که اگر بکُشیم و یا شهید شویم، پیروزیم؛ چرا؟ چون هدف ما اسلام و حاکمیت قرآن کریم در سرتاسر جهان است. از دوستان خوب و حزب اللهی ام می خواهم راه مرا -که همان راه شهیدان اسلام است- ادامه دهند و از مرگ نترسند. از مادر عزیزم می خواهم هیچ گونه نگران نباشد؛ چون من در راه اسلام و قرآن شهید شدم و در همان حال به شهیدان کربلا می پیوندم. امیدوارم مثل مادر دیگر شهیدان، خدا به شما صبر و استقامت عنایت فرماید. باز هم از شما می خواهم پیرو رهبر عزیزمان -که قلب ۳۶ میلیون امت شهیدپرور است- باشید و همیشه همراه روحانیت باشید تا شکست نخورید. خدا را سپاسگزارم که از مال دنیا چیزی به من نداده است و از این جهت هم خوشحالم و خدا را سپاسگزارم که دنیاپرست و مال پرستی را در ذات من قرار نداد. (۱۷۴۱۹۸۵) محرم مهدی ۰۵/۰۵/۱۳۶۱