شهید، حسین عبادى: پدر و مادر جان! اگر من شهید شدم، گریه و زارى نکنید و خوشحال باشید؛ از شما خواهش مى ‏کنم -چه در خفا و چه در انظار مردم- گریه نکنید؛ زیرا من ادامه دهنده ی راه برادر شهیدم –رضا- هستم و اسلحه ی او را برداشته‏ ام. پدر و مادر عزیز! حضرت زینب(س) براى این که اسلام زنده بماند، تمام جوانانش را در راه اسلام و قرآن فدا کرد و نه تنها ناراحت، بلکه خوشحال هم بود؛ البته براى زنده ماندن دین جدّش! ...و اما شما برادرانم! سعى کنید کارهای تان طبق قوانین قرآن باشد و از قرآن و اسلام الگو بگیرید. ...و تو اى خواهرم! بر تو است که به قرآن اقتدا و حفظ حجاب کنى. ...و اما شما اى دانش ‏آموزان! در خواندن درس کوشا باشید و از افکار غربى پیروى نکنید. تکیه بر قرآن داشته باشید و همگى به ریسمان خداوند، پیامبران و اولیا چنگ زنید و پراکنده نشوید تا رستگار شوید. ...و اما سخن آخر: وقتى امام حسین(ع) مى ‏فرماید: «اگر دین جدَّم با کشته شدن من برجا مى‏ ماند؛ پس اى شمشیرها! مرا دریابید»، هدفش را مشخص مى‏ کند. ما که خود را سرباز و لبیک گوى او مى ‏دانیم، اگر اسلام با کشته شدن ما پابرجا مى ماند؛ پس اى توپ ها، مین‏ ها، خمپاره‏ ها و بمب هاى شیمیایى! ما را دریابید که مى‏ خواهیم به نداى مولای مان لبیک گوییم و راه حق را بپیماییم. از ملت بزرگ تقاضا دارم، سعى کنند انقلاب مان را -به یارى خدا- زمینه‏ ساز انقلاب امام زمان(عج) نمایند. حسین عبادى