شهید، مهرزاد مهدی پوربقال قزوینی: این وصیت نامه را شما زمانی می خوانید که من دیگر پیش شما نیستم و در لحظه ای این را دارم می نویسم که در کنار برادرْ «ابوالفضل غزنوی» -در کانال- نشستم و ارتش بعثی بر سر ما دارد آتش می ریزد! پدر و مادر عزیزم! امیدوارم در مقابل این حادثهْ هم چون کوه ایستادگی کنید و مبادا تأسف بخورید که چرا به این راه رفتم! مادرم! از تو می خواهم در مرگ من گریه نکنی و شیرینی پخش کنی تا خداوند از تو راضی باشد. ...و ای پدر گرامی ام! تو نیز هم چون مادرم باش؛ برادرم و خواهرم! شما نیز سعی کنید فرزندان خوبی برای پدر و مادر باشید؛ ...و به کُلِّ خانواده نیز وصیت می کنم که در پرورش فرزندان شان دقت کنند تا آن ها با معیارهای اسلامی رشد کنند. ...و از امت حزب الله می خواهم به کمبودها توجه نکنند و همیشه یادشان باشد که برای اسلام قیام کرده اند! ...و وصیتم به برادران دانش آموز این است که درس بخوانند و عبادت کنند و امام را یاری نمایند. (۱۷۴۲۴۴۲) مهرزاد مهدی پور ۲۵/۱۱/۱۳۶۳