شهید، صمد (عبدالصمد) محمودیان: حال که مشیت الهى بر این است که لطف و رحمت خداوند متعال شامل حالم شود، یعنى به آرزوى دیرینه ی خود -که شهادت در راه خدا است- برسم، خدا را شُکر مى‏ گویم و از شما پدر و مادر عزیزم -که مرا به خوبى هدایت کردید و به سوى جبهه روانه ساختید- سپاسگزارم و از این که نتوانستم زحمات شما را جبران کنم، واقعاً شرمنده ‏ام. من چون مى‏ خواهم به وظیفه ‏ام عمل نمایم، به شما وصیت مى‏ کنم: اى عزیزانم! تا مى‏ توانید و تا لحظه‏ اى که زنده هستید، دست از حمایت انقلاب و رهبرى پیامبرگونه ی امام عزیزمان -ولایت فقیه- برندارید؛ چون بدون اینها اسلام زنده نمى‏ ماند. اساس هر حکومتى در جامعه، رهبر آن است که بر مردم حکومت مى‏ کند؛ پس اى عزیزان! مانند اهل کوفه نباشید و -حسین زمان- امام خمینى را تنها نگذارید. آرى! دست از ریسمان الهى برندارید؛ چرا که -خداى ناکرده- گمراه شده و به ضلالت و بدبختى دچار خواهید شد و فراموش نکنید که یارى امام، یعنى یارى رسول خدا(ص) و ائمه ی معصومین آرى! خداوند شما را مورد حمایت خویش قرار خواهد داد. پدر و مادر عزیزم! از این که امانت خدا را به او پس دادید، اصلاً ناراحت نباشید و غم مخورید. اى عزیزانم! سنگر نماز جمعه و جماعت را خالى نگذارید؛ چون این نماز جماعت، مشت محکمى بر دهان دشمنان اسلام و یاوه‏ گویان است. همیشه سعى کنید، جلسات مذهبى برگزار یا در جلسات مذهبى شرکت کنید. فراموش نکنید که همین جلسات بود که اسلام را زنده نگه داشت. ...و اما وصیت دیگر من به شما این است که به سخنان پوچ و بى‏ اساس کوردلان و منافقین گوش ندهید و مانند کوه استوار باشید. عزیزان من! دعاکنید راه کربلا باز شود و اگر به کربلا رفتید -ان شاء اللّه- از امام حسین(ع) بخواهید، این میهمان گناه کار را هم قبول کند؛ به جاى من هم زیارت کنید. (۱۶۸۸۱۰۳) صمد محمودیان ۲۶/۷/۶۳