شهید، ذوالفقار بهرامی: ای برادران و خواهران دینی! من با آگاهی کامل راه حسین(ع) را انتخاب کرده، به ندای امام عزیزمان، خمینی بت شکن لبیک گفته، به جبهه ی حق علیه باطل رفتم تا بلکه خون ناچیزم باعث رشد و پیروزی اسلام باشد؛ ان شاء الله. خداوندا! تو خود می دانی در راه تو و به رضای تو، جهاد کردم تا شاید این جهاد در راه تو باعث بخشش و عفو گناهان من شود و اگر مرا شایسته دیدی، به عشق خودم، یعنی شهادت، برسانی. خداوندا! شهادت مرا طوری قرار بده که باعث خدمت بزرگی برای اسلام باشد و امانت تو در نزد پدر و مادر، با سربلندی به طرف تو بازگردد. ای عزیزان من! از جان و مال بگذرید و به امام و اسلام و قرآن و به تمام مستضعفان جهان کمک کنید و در جامعه ی اسلامی آنچه می توانید برای رضای خدا خدمت کنید. تا می توانید، راه تمام شهیدان را -که راه خداست- ادامه دهید. بدانید که خدمت شما در کارخانه ها و سپاه و حتی در خانواده، ادامه دادن راه شهیدان است. کتاب بخوانید و حداقل هر روز چهار، پنج آیه از قرآن کریم را بخوانید و به آن عمل کنید؛ که قرآن -کتاب خدا- در آخرت گناهان ما را مورد بخشش قرار می دهد. پدر جان! می دانم که مرا دوست داشتی و برای من آرزوها داشتی؛ اما پدر جان! شهادت بهترین سفر است که آخرش به دیدار وجه الله می انجامد. عزیزان! نه به کسی بدهکار و نه از کسی طلبکارم. شما هم مسجدها را حفظ کنید. امام را کمک کنید و همیشه در خدمت اسلام باشید.۱ (۱۱۲۷۱۷۸) در تاریخ ۳۱/۱/۱۳۶۲ در پادگان سنندج -که عازم مأموریت به بانه بودیم- وصیتنامه را نوشتم. ذوالفقار بهرامی