شهید، حسن سهرابى: سلام به پدر عزیز و ارجمندم؛ همان کسى که با تحمل رنج و سختى‏هاى زیاد، مرا پرورش داد. سلام به لیلاى زمان و سلام به شیر پاک او؛ سلام گرم و پُر از محبتم به مادر عزیزم؛ مادر عزیزم! آسوده خاطر باش و پیش مادران شهدا، مانند حضرت زهرا(س)، با سرافرازى سرت را بالا بگیر؛ زیرا فرزندت راه زهرا(س) را انتخاب کرد و مانند فرزند زهرا(س) به شهادت رسید. ...و اما شما، اى خواهران عزیزم! بعد از شهادتم، کوچکترین ناراحتى به خود راه ندهید و به شهادتم افتخار کنید و زینب گونه، کوله‏بار مصیبت را بر دوش بکشید. شما باید به دشمنان ثابت کنید که شهیدپرور هستید و از شهیددادن باکى ندارید. شما باید مانند کوه استوار و پا بر جا باشید؛ سیاه نپوشید و چشمان خود را به اشک آلوده نکنید؛ چرا که ناراحتى شما، باعث خوشحالى منافقین و ناراحتى من مى‏شود. عزیزانم! به رزمندگان اسلام کمک کنید و اگر توانستید به جبهه بروید و سنگر شهدا را پُر کنید. شما باید اسلحه برادرتان را بردارید و انتقام خون همه شهدا را از جنایتکاران بگیرید. همیشه پشتیبان امام و ولایت فقیه باشید و از روحانیون پیروز حزب اللّه و امام دفاع کنید. پدرجان! مرا ببخشید که شما را زحمت دادم؛ شما براى من زحمات زیادى کشیدی؛ اجرتان با خداوند تبارک و تعالى.۱ (۱۴۱۱۸۷۴)