شهید، علی لشگری: دنیا خیلی بی وفا و این عُمر دو و سه روزه، خیلی زودگذر است. چقدر خوب است که این عُمر کوتاه را با خدا و شُکرگذار نعمت های او باشیم. کسی نیست که در این دنیا بماند و همه ی ما رفتنی هستیم و چون قرار است برویم، پس چه بهتر با خود توشه ای ببریم تا در آن دنیا به دردمان بخورد. از نظر مالی، من چیزی به آن صورت ندارم؛ ولی دلم می خواهد اگر من شهید شدم، پدرم گوسفندها را بفروشد و پول آن را به ولی، برادر کوچکم بدهد تا در راه اختراعات و اکتشافات خرج کند تا شاید کمکی برای انقلاب اسلامی ایران باشد. (۱۶۵۳۰۵۳) علی لشگری ۳۰/۱۱/۶۲