شهید، کاظم بابایى‎صالح: خدایا! اى که ما را از هیچ، هستى بخشیدى و ما را از رحمت خودت عطا فرمودى. اى خداى من! از گناهانم بگذر و ببخش و مرا بپذیر و لیاقت شهادت در راه خودت را نصیب من کن. سخنى با شما ملت عزیز: من به عنوان برادر کوچک شما مى‏ خواهم که لحظه ‏اى بیندیشید که ما چه بودیم، که بودیم و حالا چه هستیم؟ ملتى بودیم غوطه ‏ور در فساد و این دست خدا بود که از آستین روح ‏الله به در آمد و ما را ملتى شجاع و الگو نمود. ما ملتى ترسو بودیم. هیچ ملتى روى ما حساب نمى‏ کرد؛ ولى حالا به همت آن رهبر عزیز، ملتى شدیم که براى همه نمونه هستیم. همان طورى که مى‏ بینید، در حال حاضر با آمریکا در جنگیم و شما قدر این رهبر را بدانید که وحدت و پیروزى شما در گرو همین رهبر و ولایت فقیه است. دست از پشتیبانى روحانیت مبارز برندارید که فنا خواهید شد. با دولت مکتبى همکارى کنید، که ما ملت مدیون این دولت هستیم. مدیون کسانى که از شب و روزشان گذشته و براى خدمت‎گزارى شما ملت، تلاش مى‏کنند. سخنى با خانواده‎ی عزیزم: مادر مهربانم! شما زحمت فراوانى براى من کشیدید، امیدوارم مرا ببخشید. البته، مى‏ دانم که از ندیدن من ناراحت هستید؛ اما مادر! باید پیرو امام حسین(ع) باشى، هم‎چنان که هستى. هم‎چنین باید صبور و مقاوم باشى و براى امام حسین(ع) عزادارى کنى و به یاد او گریه کنى. مادر جان! بدان که من به فرمان رهبر کبیرم لبیک گفته ‏ام. برادران! خواهران! دل به دنیا مَبندید و از مکتب اسلام دور نشوید. فرزندانم، ابوطالب و حمزه‎على! اگرچه دیگر من پیش شما نیستم؛ ولى شما بعد از من، خداوند، امام زمان (عج) و رهبر عزیز را دارید. امیدوارم درس‎هایتان را خوب بخوانید و وقتى بزرگ شدید، یکى از شما پاسدار اسلام بشود و یکى دیگر هم روحانى که هر دو این شغل‎ها خدمت به اسلام و مسلمین است. دخترانم، فاطمه و اکرم! شما هم درس بخوانید. شما از دختر فاطمه (س) یعنى زینب (س) بالاتر نیستید. تقدیر الهى چنین بوده است؛ اگر جنازه ‏ام به دست شما نرسید، ناراحت نباشید که خداوند، از گناهان من گذشته است و دوست داشته که من شهید بشوم.۱ (۱۰۹۴۳۹۷) کاظم بابایى‎صالح