شهید، علی سیاه: ما پیروزیم؛ آری! این وعده برگزیده خدا، به اسلام و امت اسلام است که وعده پیروزی را به برگزیدگان خود -که همان رزمندگان جبهه حق علیه باطل هستند- می دهد. درود بیکران بر شما پدر و مادر عزیزم، که مرا بزرگ کردید و تحویل جامعه دادید. پدر و مادر عزیزم! امیدوارم حقیر را به واسطه آزار و اذیتی که در دوران طفولیت نسبت به شما روا داشتم، ببخشید و قلم عفو بر اعمال گذشته ام بکشید. برادران عزیزم، اکبر، حسن و مجید! امیدوارم مرا ببخشید و حلالم کنید و تنها خواهش من از شما این است که راه مرا ادامه دهید و نگذارید اسلحه من به زمین بیفتد. از شما عاجزانه تمنا دارم تقوای الهی را پیشه خود قرار داده و از محرمات الهی دوری کنید. مادر عزیزتر از جانم! از تو می خواهم بعد از شهادت من بی تابی و گریه نکنی؛ زیرا منافقین کوردل و دشمنان اسلام، از گریه و فغان و بی تابی شما سوء استفاده می کنند. پدر بزرگوارم! به خاطر تمام مسایل از شما طلب حلالیت دارم. پدر جان! بعد از شهادت من، گریه و زاری نکن؛ مگر من از امام حسین(ع) و حضرت علی اکبر بالاتر هستم که در جنگ با کفار به شهادت رسیدند؟ هرگز؛ هرگز! این خون ناقابل حقیر، شاید قطره ای باشد در مقابل اقیانوسی از ایثار و فداکاری حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) و یارانش در صحرای کربلا. پدر جان! من راهم را با چشم باز انتخاب کردم و قلباً هم راضی و خشنود هستم. پدر مهربانم! از شما عاجزانه خواهش می کنم بعد از شهادت من، مادر را دلداری دهی و نگذاری او غصه بخورد. خواهر مهربانم! از شما هم طلب حلالیت دارم و امیدوارم مرا حلال کنی.۱ (۱۴۱۳۷۸۴) علی سیاه ۱۱/۱۲/۱۳۶۰