شهید، فردین آژیده: مادر جان! خیلى متشکرم که مرا در باغ نعمات خداوندی راه دادى و آینده‎ام را سفید کردى. مادرم! غصه نخور و گریه و اشک نریز؛ زیرا از من بالاتر هم کسانی بودند که رفتند و به مقام بزرگی -که همانا شهید شدن است- رسیدند. من رفتم تا با وحدت مسلمین آن چنان درسى به متجاوزین بدهیم که هرگز از یاد نبرند. من تنها خواهشى که از شما دارم این است که براى من ناراحت نباشید؛ زیرا ما قدم در راهى گذاشته‎ایم که راه خدا و انبیا (ع) است و خدا هم در این راه ما را یارى خواهد کرد. برادرم! من راهى را انتخاب کردم که مایه‎ی افتخار من است و شاید هرگز برنگردم و به شهیدان دیگر بپیوندم.۱ (۱۰۰۳۲۱۲)