شهید، محمدرضا سمیعى زاده جمعى: خداوند دوست دارد کسانى را که در راهش جهاد کنند و صف واحد تشکیل دهند؛ هم چون بنیانی محکم و پیوسته. بدانید که قواى مسلح ما، قدرتی است عظیم و منسجم، که -چون سدى آهنین- جلوى همه قدرت مندان ایستاده است. براى حفظ قرآن و اسلام، باید از بذل جان و مال، دریغ نکرد؛ پس ما جوانان باید راه حسین(ع) را انتخاب کنیم، چرا که مرگ با عزت، بهتر از زندگى با ذلت است. خلاصه هدف این حقیر عبارتند از: ۱- حقیر براى حفظ اسلام و ولایت فقیه و حکومت جمهورى اسلامى ایران، به رهبرى حضرت امام خمینى، این راه را آگاهانه انتخاب کردم و به همین خاطر بهترین چیزها، یعنى جانم را فدا می کنم تا شاید خدمتى به انقلاب کرده باشم. ۲- برادران و خواهرانم! شما را به خون پاک شهدا قَسَم مى‏دهم، نسبت به اسلام و قرآن و امام و یکدیگر، احساس مسؤولیت کنید؛ چنان چه مسلمان واقعى هستید! ۳- هر کجا هستید از روحانیت مبارز دفاع کنید تا قدرت اسلام را به جهانیان بشناسانید. ۴- با شرکت در نماز جمعه، مُشت محکمى به دهان ابرقدرت های جهان خوار بزنید. ۵- تنها حرف من این است: اسلام و امام را از یاد نبرید. ۶- اى مردم مسلمان! بدانید که ما براى خاک نمى‏ جنگیم؛ بلکه براى اسلام عزیز مى ‏جنگیم. ۷- اى مردم! آستین ها را بالا زده و از جنگ و شهادت در راه خدا نترسید و بر امپریالیست، قدرت های شرق و غرب و اسراییل کافر، بشورید و انسان هاى به بند کشیده را آزاد سازید؛ البته به رهبرى امام خمینى عزیز. ۸- قدر و ارزش یکدیگر را بدانید و به فکر یکدیگر باشید و از تبلیغات اسلامى و باسوادکردن مردم و بیدارکردن آنان، غفلت نکنید که مبادا آنان کورکورانه، منحرف شوند. ۹- سنگرهاى خود، یعنى مساجد را رها نکنید؛ چون مساجد به نوبه خود دانشگاه و حوزه علمیه اند. ۱۰- پدر و مادر و خواهران و برادران عزیزم! سلام مرا پذیرفته و حلالم کنید. برایم چلچراغ بسته، مبادا در شهادتم گریه کنید. بر سردر خانه پرچم سبز زده و افتخار کنید که فرزندتان در راه اسلام شهید شده است. زمان شهادت من، شب عروسى من است؛ پس برایم جشن بگیرید. اى ملت شهیدپرور ایران! تنها راه نجات اسلام و رهایی مستضعفین و پیروزى نهایی، پشتیبانى قاطع و بى‏ دریغ خود از دولت جمهورى اسلامى و پیوستن به خط امام -که همان خط اصیل اسلام و محمد(ص) است- می باشد و بدانید که وظیفه هر فرد مسلمان است که به میهن و دینش خدمت کند و همان طور که با اعزام نیرو به جبهه ثابت کردید، باز هم زیر بار ظلم و سلطه استعمار نروید و انسان هاى زیر بند کشیده را آزاد سازید. در آخر از پدر عزیزم خواهشی دارم؛ پول هایی را که در این بانک و آن بانک دارم، اگر توانستید آن ها را به حساب ۱۰۰ امام واریز کنید و اگر خودتان احتیاج داشتید، باز هم مسأله ای نیست. در پایان وصیتى داشتم و آن این که: اگر جایز دانستید، این وصیت نامه را آقاى یزدان‏ پناه بخواند.۱ (۱۴۰۸۸۳۳) محمد رضا سمیعى زاده