شهید، عباس کبیری: مادرم! من که کربلا را ندیدم؛ -ان شاء الله- شما به زیارت کربلا می روید. شما فقط دعا کن تا رزمندگان پیروز شوند. سپاس خدایی را که توفیق آمدن به جبهه را به من عنایت فرمود و سپاس خدایی را که رهبرانی چنین قاطع و عارف نصیب ما ساخت و سپاس خدایی را که ما را شهید و اثنی عشری قرار داد. پدر جان! دنیا، مزرعه ی آخرت است و انسان در دنیا می کارد و زحمت می کشد و برای خود و آخرتش به خدا هدیه می دهد. خدا مرا به شما داد و من امانتی در دست شما بودم که باید مرا می پروراندید و به خدا پس می دادید تا در عوض، خدا روز قیامت به شما پاداش بدهد. اگر خداوند توفیق شهادت داد، ذکر خدا را بگویید و شُکرش را به جای آورید تا قلوب شما مطمئن شود و خدای بزرگ به شما صبر و استقامت دهد. ای عزیزان! بدانید امروز، روز عمل است و کسی حساب نمی کشد؛ اما روز قیامت، روز حساب است و کسی نمی تواند دیگر کاری انجام دهد. عزیزان! به امام و انقلاب وفادار باشید و با دشمنان اسلام، دشمن و با دوستانش، دوست باشید. (۱۶۱۳۳۶۲) عباس کبیری