شهید، محمد ابراهیم ژاله حلاجى: الهى! هر چه مى‏ نگرم، خود را لایق این همه الطاف تو نمى ‏یابم و از یادآورى گناهانم خجل و شرم سارم؛ ولى دوستى تو و حُب به اسلام -که خودت در دلم قرار دادى- مانع از آن است که از وظایف خود چشم پوشى کنم. امر به جهاد نمودى، آن را نعمت عظیم از طرف تو دانستم و بر جان خریدم. پروردگارم! از تو سپاسگزارم که مرا به راهى واداشتى که رضایت تو در آن بود. الهى! تو را شُکر مى‏ کنم از این که مرا به خود وانگذاشتى تا خود را غرق در گرداب دنیا کنم و از پیروى ولى اَمرت سرپیچى جویم. پروردگارم! تو را ستایش مى‏ کنم که سعادت بودن در کنار مجاهدان در راهت و همرزم بودن با سربازان امام زمان(عج) را به من عطا نمودى. عرایضى چند بنا بر وظیفه و امر به معروف و نهى از منکر، در این چند سطر مى‏ آورم. همه را توصیه به تقوا مى‏ کنم، تا این امر را پیشه خود قرار دهید و همیشه، همراه و همگام و پشتیبان ولایت فقیه باشید و هیچ گاه به خود اجازه سوءظن به این مقام را ندهید. از دولت اسلامى و مطیع ولایت فقیه حمایت نمایید و جنگ و جهاد را -در هر برهه ‏اى از زمان که لازم بود- فراموش نکنید. در اجتماعات سالم شرکت کنید و صفوف نماز جمعه و جماعات را فشرده سازید. در کسب معلومات دینى، علمى و فرهنگى کوشا بوده و همّت نمایید؛ ساده زندگى کنید و خود را از قید و بند رها سازید. در امور خیر پیش قدم بوده و فعّال باشید. اعمال خود را فقط براى رضاى او انجام دهید. ...و اما عزیزانم! امیدوارم اگر توفیق شهادت یافتم، با کمال صبر و بُردبارى، تحمل کنید و شُکرگزار باشید تا خداوند به شما اجر عظیم عطا کند و از هرگونه بى ‏تابى خوددارى کنید و با وقار باشید تا دشمنان اسلام بدانند ملت ما از دادن فرزندان شان در راه اسلام، هیچ باکى ندارند. ...و از پدرم تقاضا دارم در امور خیر پیش قدم بوده و اطرافیان را نیز به این امور دعوت نماید و از انفاق و بخشش و کمک به بینوایان، دریغ نکند. ...و از مادر و خواهر عزیزم، تقاضا دارم نمونه یک زن آگاه به اسلام و قرآن باشند. ...و به برادرم توصیه مى‏ کنم در کسب علم و خودسازى همت کند و به مسایل روزش آشنا باشد. ...و در انتها از والدینم تشکر مى ‏کنم که مرا در قدم نهادن به این راه منع نکردند؛ بلکه تشویق نمودند تا بهتر وظیفه ‏ام را انجام دهم و از شما خجلم که نتوانستم خدمتى به شما بکنم؛ -ان شاء الله- خداوند توفیق دهد جبران کنم.۱ (۱۳۸۰۲۷۵) ۲۹/۹/۱۳۶۵