مادرجان! سلام، ای‌ مادر مهربانم! حالا به راحتی می فهمم که شما چه نعمتی هستی. مادرجان! چگونه بودن تو را می توان به قلم نگاشت، زیرا قلبی پاک به وسعت تمامی زمین و زبانی ‌به فصیحی و شیوایی‌تمام جهان و قلمی به اندازه تمام نی های جهان لازم است تا نکته ای از خوبی‌ های تو را بتوانم به قلم آورم و چه نیک گفته اند که بهشت زیر پای این چنین نعمتی است. پدرجان! اینک که خداوند در طول زندگی آدمی عواملی نهاده است که بشر بتواند از آن به نحو احسن استفاده کند، سعی کنید از خوشی های زندگی لذت ببرید. باور کنید که من در اینجا بیشتر به فکر شما هستم که نباید از این پس شما کار کنید، اما چه می شود کرد؟ به گفته خودتان باری تعالی این گونه سرنوشتی را برای ما به ثبت رسانده است. شهید غلامحسین سلیمانی