شهید، قدیر حیدری: پروردگارم! در این دم آخر، بر عهدم وفا کردم و به سوی تو می آیم و می دانم که تو بخشاینده ای و می دانم که تو عفوکننده ی گناهانی؛ پس با تضرع، خاک درگاهت را توتیای چشم می کنم و چشم امید به بخشایش خطاهای خود دارم. پس از من درگذر یا ارحم الراحمین! پدر و مادر عزیزم! اگر چه من فرزند خوبی برای شما نبودم و شما هر چه به من می گفتید سر پیچی می کردم (چون آن موقع بچه و نادان بودم)؛ ولی حالا از شما می خواهم که این بنده ی حقیر و گناهکار را به بزرگواری خودتان ببخشید. پدرم و مادرم! از قول من از تمام برادران، خواهران، دوستان و آشنایان حلالیت بطلبید. راستی، مادر عزیزم! امیدوارم بعد از شهادت من در انظار مردم و در مزار شهدا گریه نکنید؛ ولی اگر در خلوت خواستید، با خدای خود راز و نیاز کنید و از خدا بخواهید که این فرزند حقیرتان را در آخرت با حسین(ع) محشور بگرداند. پدر عزیزم! تو را وصی خودم قرار می دهم. امام عزیز را تنها نگذارید و فرزندان خود را به جبهه ها بفرستید؛ زیرا خدا با ماست و یاری و نصرت از جانب خداست. هم چنین از امت حزب الله می خواهم که در نمازهای شان و نمازهای جمعه شان امام عزیز، رزمندگان و این بنده ی حقیر را دعا کنند. پدر و مادر گرامی! اگر من شهید شدم، از وابستگان حلالیت بطلبید و شما پدر و مادر مرا حلال کنید و -ان شاء الله- از من راضی باشید.۱ (۱۲۵۲۲۱۲) قدیر حیدری ۱۵/۱۲/۱۳۶۳