شهید، هاتف غفوری: اینجانب با لطف خداوند منّان و توفیق و یاری او، در راهی قدم نهادم که راهی روشن و آشکار و بدون هیچ گونه تاریکی است. پدر و مادرم! خداوند شما را از اهل بهشت قرار داده و به شما صبر و اَجر دهد و در قیامت روسفیدتان نماید. پدرم! انسان رفتنی است و امروز و فردا هم ندارد. مرگ، این ساعت و آن ساعت دیگر را نمی شناسد و هر لحظه ممکن است سراغ آدم بیاید؛ چه آدم در دریای گلوله ها شناور یا در خانه آرمیده باشد. برادرانم! بدانید و آگاه باشید که من خود می دانم که این لحظات، آخرین لحظات عُمرَم می باشد؛ لیکن دلم خون است و با دست خالی به سوی پروردگار خویش می روم؛ چرا که در دنیا توشه ای برای خویش و آخرت بر نداشتم. برادران گرامی! ما چشم امیدمان به شما و دعاهای خیرتان می باشد و امید دارم که خداوند متعال به واسطه ی دعاهای توام با عمل شما، گناهان ما را ببخشد. از شما خواهران مهربانم می خواهم هم چون زینب(س) -که پاسدار خون حسین(ع) بود- پاسدار خون من و دیگر شهدا باشید. اما قبل از هر سخنی با امت همیشه حزب الله -که با عمل به وظیفه ی شرعی خود و دادن شهید در راه خدا، دین خدا را بیمه نمودند و کشور خود را بر بال ملائکه الله نشاندند- حرف دارم. وحدت جامعه در میان مسلمین حکم فرما باشد. امام و یارانش صادقانه در راه پیشبرد اهداف مقدس اسلام عزیزاز هیچ گونه تلاشی دریغ ندارند، آنان را یاری کنید و هیچ گاه آن ها را تنها نگذارید که اگر علی(ع) را تنها نگذاشته بودیم، حق علی(ع) از بین نمی رفت و اجرای احکام قرآن تعطیل نمی شد. جامعه نیاز به رهبری شایسته، آگاه و دلسوز به اسلام دارد که –الحمدلله- خداوند این موهبت را نصیب امت اسلام و مخصوصاً ملت عزیز ایران کرده است. ما برای یاری اسلام به جبهه رفتیم و هیچ چشم داشتی هم از کسی و اُرگانی نداریم؛ جز جلب رضای خداوند تبارک و تعالی... زنان جامعه ی ما، فاطمه زهرا(س) را الگو و نمونه ی خود قرار دهند و حجاب خود را -که کوبنده تر و مؤثرتر از خون شهید است- به خوبی حفظ کنند و دستورات الهی را کاملاً اجرا نمایند تا سعادت آخرت از آنِ آنان باشند. (۱۵۴۳۹۹۵) هاتف غفوری