هم رنگ خون شهیدان!

سال 1365 و قبل از عملیات کربلای 4 بود، معمولاً خوراکی هایی که خوردنش زحمت داشت و بایستی پوست می کندی و آماده سازی می خواست، بچه ها نمی خوردند، آن روز در پادگان شوشتر انارهای زیادی فرستاده بودند، از پشت جبهه، ولی آماده سازی و پاک کردنش برای همه سخت بود، از طرفی دیدیم حیف است این همه میوه که مردم برای ما فرستاده بودند خراب شود، بنابراین با تعدادی از بچه های رزمنده که شهید عبدالرحمن عبادی هم جزوشان بود، نشستیم و چند جعبه انار را پاک و دان کردیم، سپس فرستادیم برای بچه هایی که خسته و کوفته از عملیات برگشته بودند. انار میوه خوشمزه و مورد علاقه همه رزمندگان بود، آنها انار را میوه ای بهشتی و هم رنگ خون شهیدان می دانستند و وقتی می خوردند، احساس می کردند به معبود خود نزدیک تر می شوند، بچه های زیادی انار خورده و نخورده انتخاب شدند و رفتند، اما من و مایی که ... ماندیم، چرا، نمی دانم! محسن کریمی منبع: کتاب ماندگاران/حسن شکیب زاده