شهید، محمدحسین جعفری مقدم فرد: پدر و مادر! جامعه ی ما، هم اکنون احتیاج به خون دارد؛ منظورم این است که مکتب اسلام احتیاج به خون و شهید دارد. ای پدر و ای مادر! برای من ناراحت نباشید؛ زیرا این راه را بالآخره باید رفت. پس چه بهتر که انسان این قدم را در راه خدا بر دارد و برای آخرت توشه ای فراهم سازد. پدر و مادر عزیزم! از شهادت من ناراحت نباشید؛ زیرا که حضرت علی(ع) می فرمایند: «شهادت، دَری است از دَرهای بهشت، که فقط به روی اولیای خاص خدا باز است.» البته اگر خداوند ما را از جمله ی اولیای خود قرار دهد. در آخر چند وصیت دارم و شما را به تقواجویی دعوت میکنم و از شما می خواهم حالا که ارتش اسلام به رهبری فقیه عالی قدر، امام خمینی به سوی پیروزی پیش می رود، اسلحه ی افتاده ی مرا بردارید و از آن در راه حق -در هر زمینه ای که می توانید- استفاده کنید. ای پدر و ای مادر! نتوانستم آن طوری که رضای خداست، رضای شما را جلب کنم، به جز این که موجبات نارضایتی و آزار شما را فراهم نمودم؛ حلالم کنید و در فقدان من، مبادا کاری انجام دهید که منافقان کوردل را خوشحال کند. افتخار کنید و سرافراز باشید که فرزندتان چنین سعادتی را یافته و از هیچ کس تسلیت نگیرید و به همه بگویید که به شما تبریک بگویند؛ چرا که من تولدی دوباره یافته ام. «خرما» پخش نکنید و به جای آن، شیرینی بدهید؛ زیرا من نَمُرده ام. از تمام خواهران، برادران و دوستان می خواهم اگر طلبی از من دارند و یا آزار و ناراحتی و یا حرکتی ناخوشایند از من دیده اند، حلالم کنند. در آخر حرفی ندارم، جز این که به شما بگویم: نماز را به پا داشته و دستورات اسلام را جدی تلقی کنید و بعد از نمازهایتان، برای طول عمر امام و رزمندگان اسلام دعا کنید و از خدا بخواهید معلولین و مجروحین جنگ تحمیلی و تمام مرضای اسلام را شفای عاجل عنایت فرماید.۱ (۱۱۸۷۰۰۷) محمدحسین جعفری مقدم ۰۶/۰۸/۱۳۶۱