شهید، ناصر بهرامی: خدایا! خواست من از تو همیشه این بوده است که به من توفیق شهادت را روزی کنی؛ بدون این که لایق حتی دعا کردن به درگاه تو باشم. من کجا و شهادت کجا؟! ولی تو ارحم الراحمینی، تو مهربانی و بخشنده و هر آن امکان آن هست که به من بنده ی روسیاه هم محبتی بکنی و مرا از فیض شهادت بی بهره نگردانی. خدایا! به من توفیق شهادت و ایمان قوی را عطا بفرما. همیشه نظر من این بوده است که انسان تا مرگ را احساس نکند و به آن ایمان نیاورد، وابسته به این جهان است و خود را جاوید خواهد پنداشت و خود این جاویدپنداشتن، مقدمه ی طغیان و طاغوت شدن است. در واقع هر کس خود را بی نیاز و جاویدان بپندارد و ببیند، طغیان خواهد کرد. و حال این سؤال پیش می آید که چگونه است که مردم هر روز هزاران مُرده را می بینند؛ ولی باز ایمان به مرگ ندارند؟ جواب این است که آنها نمی بینند، کورند! احساس نمی کنند؛ لمس نمی کنند؛ جلوی چشمانشان پرده ای کشیده شده است و نمی توانند مرگ را ببینند. امّا وصیتم به پدر، مادر، خواهر، برادرانم و همه ی مردم: بدانید که «کل نفس ذائقه الموت» (آلعمران/ ۱۸۵)؛ هر نفسی و هر انسانی طعم مرگ را خواهد چشید. پس چه بهتر در صف حق باشیم و توسط یزیدیان و باطل، کشته شویم؛ اگر چه لیاقت شهادت را نداشته باشیم. پس هیچ از کشته شدن من و شهادت رزمندگان ناراحت نشوید؛ بلکه می گویم فرزندان خود را ادامه دهنده ی راه شهدا تربیت کنید. ایمان به خدا و مکتب او و پیامبر او (ص) و ائمه اطهار و امام زمان (عج) و امام خمینی را در قلوب خود و فرزندانتان قوی کنید. تبلیغ کننده ی اصل ولایت فقیه و اجرا کننده ی آن در جامعه باشید و کسانی را که قرآن بر سر نیزه کرده اند، نابود بگردانید. ادامه دهنده ی راه شهدا و حافظ خون آنها باشید. همیشه دشمن اصلی خود را، نفس خود بدانید و بدانید که دشمن های بیرونی، همه زاییده نفسند و حاکمیت آنها به علت حاکمیت نفس بر ماست. همیشه، زندگی ائمه را سرمشق خود قرار دهید و از آنها درس بگیرید تا ضربه هایی که به انقلاب آنها خورد، به انقلاب ما نخورد و همچنین عوامل پیشرفت آنها را بشناسید و از آن استفاده کنید.۱ (۱۱۲۸۰۶۸) پاسدار اعزامی از قزوین؛ ناصر بهرامی ۱۱/۰۲/۱۳۶۱