شهید، مرتضی باریک بین: این وصیتنامه را می نویسم؛ چون فکر می کنم که شاید به فیض شهادت برسم. اول از همه این را می گویم که من نتوانستم زحماتی را که پدر و مادرم برایم کشیدند، جبران کنم و از این جهت از پدر و مادرم حلالیت می طلبم و در مقابل زحماتی که برایم کشیده اند، شرمنده ام و از خواهرم که خیلی با او بحث نمودم و وی را ناراحت کردم -هر چند بحث هایم برای روشن شدن خودم بود که با او از در مخالفت در می آمدم- پوزش می خواهم و از برادرم -که واقعاً حق برادری را درباره ی او ادا نکردم- عذرخواهی می کنم و در همه ی این گیر و دارها، به این نتیجه رسیدم که هیچ وقت انسان نباید حق را با خودش بسنجد؛ بلکه همیشه حق را باید با حق سنجید و همیشه نباید در مقابل حرف حق غرور خود را در نظر بگیریم و خود را همیشه صاحبنظر و اعمال خود را بدون اشکال بدانیم. وصیتی که به «محمد» و «حمیده» دارم، این است که درسشان را خوب بخوانند و به حرف مامان و بابا گوش کنند، که آنها خوبی آنان را می خواهند و با یکدیگر به خوبی رفتار کنند که بعداً پشیمان نشوند. ...و چند وصیت به بچه های هنرستان دارم: برادران عزیز! این پول ملت برای شما خرج می شود تا شما بتوانید چیزی یاد بگیرید و تخصصی پیدا کنید، که بعداً دولت بتواند در راه منافع کشور از شما استفاده کند. آینده ی صنعت کشور به شما هنرجویان بستگی دارد. سربلندی کشور به شما بستگی دارد. اگر شما در کارهایتان سست بوده و شوق و هیجان انقلابی نداشته باشید، به خوبی نمی توانید در کارهایتان موفق باشید؛ پس همیشه سعی کنید در خود شور انقلابی را حفظ کنید. یک مسأله ی دیگر این که همیشه در کارهایتان احساس مسؤولیت کنید. دلتان برای وسایل و ابزاری که از بودجه ی ملت برای شما تهیه شده، بسوزد و بعد از این که تخصصی هم پیدا کردید، به فکر منافع خود نباشید. مسأله ی مهمتر از همه مسأله ی انجمن اسلامی است، که می تواند در هنرجویان احساس مسؤولیت و شور انقلابی ایجاد کرده و نظم دادن به کارهای آنها را بر عهده داشته و متشکل کند و در جهت هدف های جمهوری اسلامی ایران، قدم های مؤثری بر دارد. اعضای انجمن اسلامی همیشه باید آگاه باشند، که هر روز دشمن از راهی جدید وارد می شود؛ هر چند آنها در راه نابودی توده های مستضعف تشکیلات محکمی دارند؛ ولی ما هم باید با تشکل هر چه بیشترمان جلوی آنها را بگیریم و هیچ وقت اعضای انجمن خودمحوری نکنند، که در آن صورت انجمن ضربه پذیر می شود. همیشه در کارهایتان با هم مشورت کنید و همه ی اعضا را در کارها سهیم بدانید و هر کس در انجمن خواست خودمحوری کند، او را هدایت کنید و اگر هدایت نشد، برکنارش کنید و هیچ وقت کارها را به دیگران واگذار نکنید، که هر کس کار بیشتری انجام دهد، در پیش خدا جایگاه بهتری دارد.۱ (۱۰۹۶۴۳۹) مرتضی باریک بین