شهید، حسین موسی خانی: خداوندا! سپاس تو را که ما در این برهه از زمان آفریدی و مأموریت و رسالت سنگینی را بر عهده ی ما نهادی. خدایا! تو خود شاهد باش که ما این راه را آگاهانه انتخاب کردیم و در این انتخاب هیچ گونه اِهمالی نبوده و قدمی که برداشتیم برای رضای خدا بوده است. خداوندا! به ما توفیق بده که در این راه، ثابت قدم و استوار باشیم. این وصیت نامه را بنده کاملاً سالم بودم که نوشتم و هیچ گونه کسالتی نداشتم. خداوندا! ما خود را آماده ی مبارزه با هرگونه زور و استکبار نموده ایم و برای رضای تو کار می کنیم و هر جا که صلاح دیدی درجه ی رفیع شهادت را بر ما نایل بفرما. برادران عزیز! این پیروزی بزرگی که نصیب ملت ایران شد، چیزی نبود مگر اطاعت از رهبری و وحدت کلمه! پس بیایید با هم وحدت را حفظ کنیم و کاملاً گوش به فرمان رهبر باشیم که هر چه گفتند، با جان و دل بپذیریم و همواره علیه استکبار جهانی -به سرکردگی آمریکا و منافقین داخلی- ستیز کنیم و تا نابودی آنها دست از مبارزه بر نداریم. برادر عزیزم! شما رسالت بزرگی بر گردن داری و هم چون حضرت ابوالفضل(ع) باید همیشه در سنگر باشی و اگر اسلحه ی من به زمین افتاد، آن را برداری و نگذاری سنگر من خالی بماند. خواهران عزیزم! شما هم باید رسالت خواهری را به انجام برسانید و چون زینب و ام کلثوم علیه یزیدیان فعالیت کنید و آبروی آنها را بِبَرید. همسرم! شما هم باید رسالت مادری را خوب به انجام برسانی و هم چون لیلا(س) فرزندانی تربیت کنی که به درد آینده ی اسلام بخورند. ای همسرم! فرزندان من را چنان تربیت کن که راه من را بروند. ملت شریف ایران! وصیت این بنده ی ناقابل به شما این است: فقط امام عزیزمان را تنها نگذارید و مسجدها را سنگر خودتان قرار دهید و پیرو خط امام باشید. فرزندانم را در مکتب اسلام بگذارید درس بخوانند و از احکام دین اسلام، پیغمبران و امامان پیروی کنند و در خط ولایت فقیه حرکت نمایند. (۱۷۳۶۷۷۸) حسین موسی خانی ۱۸/۳/۱۳۶۱