شهید، سید محمد کاظمی: گرچه اهدافی و تعهدی به شما ندارم که این وصیت نامه را می خوانید یا می شنوید؛ اما می گویم تقوا پیشه کنید و به دوستان هم می گویم که در راه خدا حرکت کنند. من به همه ی شما وصیت می کنم که هیچ موقع از امام امت دور نشوید. این مکتب، نعمت است؛ قدر آن را بدانید. ما زیر سایه ی امام زندگی می کنیم و همه ی دنیا از او حساب می بَرند؛ چون با امام زمان(عج) در رابطه است. به پدرم، برادرها و خواهرهایم می گویم که زیاد خودشان را ناراحت نکنند؛ چرا که همه ی ما روزی پیش خداوند قادر متعال خواهیم رفت و هیچ کس در این دنیا نمی ماند. مادر جان! می دانم که با الهام گرفتن از زینب کبری (س) در سوگ من گریه و زاری نمی کنی و نباید هم غصه بخوری؛ چون با استقامت و تحمل ناراحتی ها، دشمن شکست می خورد. می دانم که چقدر زحمت مرا کشیدی و من می بایست زحمات شما را جبران می کردم؛ ولی چون انقلاب، مکتب و وجدانم اجازه ی نشستن و کنارکشیدن را نمی دهد، مقدور نشد. می دانید که آخر کار ما بازگشت به سوی خدا است و چه بهتر انسان با شناخت و با هدف، برای خداوند به شهادت برسد. امیدوارم از گناهان و اشتباهاتم درگذری و مرا حلال کنی. (۱۶۰۷۷۸۵) سیدمحمد کاظمی