شهید، ابوالفضل فخاری: خانواده ی گرامی، پدر و مادر و برادر مهربانم! این نامه ای که برای تان نوشتم گفتار قلبم است که ندای «یابن الحسن، یابن الحسن» یادتان نرود و همیشه امام را دعا کنید و دعا برای رزمندگان را فراموش نکنید و به برادرم بگویید بعد از من سلاحم را بردارد و راهم را ادامه دهد؛ چون ندای خون شهیدان «جنگ، جنگ، تا پیروزی» است. ...و از اینکه خداوند این سعادت را به من داد تا به جبهه بروم و در التزام رکاب امام زمان(عج) و امام حسین(ع) و نایب بر حقش، امام خمینی شمشیر بزنم و کفار را سرنگون و نابود کنم و اسلام را یاری نمایم، خوشحالم و از خداوند ممنونم که لیاقت شهادت را نصیب ما سربازان می نماید تا خون مان درخت اسلام را پرورش دهد. از اینکه پدر و مادرم! اجازه ی آمدن به جبهه را به من دادید، دعاگوی تان هستم و امیدوارم در بهشت همدیگر را ملاقات کنیم. دعای کمیل را فراموش نکنید و «مرگ بر آمریکا» یادتان نرود. دیدار ما در کربلای حسین(ع) -ان شاء الله.۱ (۱۵۵۶۸۲۰) ابوالفضل فخاری