وصیت نامه شهید سید جعفر حسینی بسم الله الرحمن الرحیم با درود سلام بر منجى عالم بشریت، آقا امام زمان و نایب برحقش، خمینى کبیر و با درود و سلام بر شهیدان به خون خفته صدر اسلام تا شهیدان کربلاى ایران به نام خدایى که انسان را آفرید. به نام خدایى که به انسان کار و توانایى داد که در مقابل دشمن همچون کوهى استوار و پایدار باشد. خدمت مادر و برادران و خواهران عزیزم، سلام عرض مى‌کنم و با سلام بر مادر عزیزم که چنین فرزندى تحویل جامعه اسلامى دادند تا با کافران بجنگد و در راه حق و باطل به درجه شهادت نایل آید. موضوع وصیت‌نامه من این است که مادر عزیزم! من را حلال کن که خیلى شما را اذیت کردم. مادرجان! از برادرانم طلب رضایت مى‌خواهم که از فرمان آنها سرپیچى کردم و مادر از خواهرم طلب رضایت و بخشش مى‌خواهم که اگر هر حرف بدى از من شنیده است، حلالم کند و از تمامى فامیل‌ها طلب رضایت مى‌خواهم. مادرجان! بعد شهادت من گریه نکنید. اگر خواستى، گریه کنى، در مراسم من گریه کن و در تنهایى گریه نکن و به یاد یاران حسین على باش که در کربلا روز عاشورا تشنه لب، به شهادت رسید. بعد از شهادت من را در کنار قبر پدرم دفن کنید که او تنها نباشد. حتما در مراسم من حاج آقا شالى باید شرکت داشته باشد و نماز شهادت من را، حاج آقا شالى باید بخواند. در آخر مادرجان! از تمام دوستان و آشنایان و از کلیه فامیل‌ها طلب رضایت طلب مى‌کنم که اگر هر بدى از من دیدند، مرا ببخشند و مرا حلال کنند. خداحافظ مادر عزیزم مورخ ۲۴/۴/۶۷