شهیده، طاهره کبابیان: وصیت نامه ی این جانب طاهره کبابیان، فرزند حسین، دارنده ی شناسنامه ی شماره ی ۷۶۶، صادره از قزوین. حمد و سپاس خدایی را که به راستی «بازگشت همه به سوی اوست» و پیوستن به او چه زیباست. با عرض ادب به پیشگاه اقدس حضرت مهدی(عج) و درود بر رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی -این قامت ایستاده- که مانند جدش حسین(ع) در برابر ظلم و ستم مستکبران بزرگ ایستاده است و یک قدم به عقب بر نمی گردد و درود بر امت شهیدپرور ایران، که با حضور همیشگی خود در همه ی صحنه های نبرد حق علیه باطل، اسلام و امام را یاری می کنند و با آرزوی پیروزی کامل رزمندگان ایثارگر جبهه های نبرد داخل و خارج و عظمت و موفقیت روحانیت متعهد و عظیم الشأن انقلاب و جمهوری اسلامی. بارالها! تو آفریننده ی آسمان ها و زمینی و تو بخشنده و مهربانی. شهادت به یگانگی و توحید تو می دهم و اقرار می کنم که محمد(ص)، بنده و فرستاده توست، که از جانب تو -به حقّ- به رسالت برگزیده شد و این که بهشت و جهنم، حق اند و روز رستاخیز -که هیچ شکی در وقوع آن نیست- قطعاً فرا می رسد و تمام خفتگان بیدار شده و به حساب آن ها رسیدگی می شود و دوازده تن از اوصیای بر حق رسول الله(ص)، امامان معصوم می باشند. پروردگارا! من با تو عهدی بسته ام که در دنیا به فرمان تو باشم. چه رسا در قرآن کریم آمده است: «...و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله...»؛ چه زیباست در راهش هجرت کردن؛ هجرت و جهادی که به حق شهادت می آفریند و شهادت، حیات، افتخار و سعادت به انسان می دهد و کشته شدن در راه او انسان را به تکامل می رساند. از خدای بزرگ طلب مغفرت می نمایم و می خواهم این قربانی ناچیز را در راهش بپذیرد. به راستی که اسلام، تنها راه نجات بشریت و تنها راه آزادی و آزادگی است. خون شهدای این مکتب در تاریخ شاهد حماسه ها، جانبازی ها و شهادت ها بوده است؛ هم چنان که خون امام، انقلاب حسین(ع) را به وجود آورد، امیدوارم خون ناقابل من نیز تداوم بخش انقلاب اسلامی ایران باشد. خدای من! فردای قیامت -که میان بندگانت داوری می فرمایی- مرا به دیدار خود شاد گردان و در زمره ی اولیا و خاصان خویش قرار ده. خدایا! من در این مدت -که در زمان حیات بودم- موفق نشدم آن گونه که می خواهی باشم؛ ولی با نثار خونم نشان دادم که طالب تو هستم، پس تو هم به وعده ی خود وفا کن.۱ (۱۶۱۲۹۸۹) طاهره کبابیان ۱۰/۱۲/۱۳۶۵