شهید، محمد بهتویی: پروردگارا! به من توفیق ده که در راه تو و در راه ولی تو کشته شده و به فیض شهادت، نایل گردم. اگر این دعا شامل حالم شد و لیاقتش را داشتم، آن وقت است که از تمامی بندها و اسارتها رهیده و به سالار شهیدان و معلمان، حسین(ع)پیوسته ام و رستگار شده ام؛ چرا که ما رزمندگان، معلممان حسین (ع)، کلاسمان سنگرهای به خون آغشته از خون پاکان و کتابمان قرآن، درسمان درس شهادت و امتحان قبولی، رسیدن به شهادت است و من توانستم در این دانشگاه (جبهه) مدرک قبولی را گرفته و به کشتی نجات امام شهیدان حسین(ع)-که برای دلشدگان این کشتی ساخته شده و پیامبر در این مورد می فرماید: «ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه»؛ حسین(ع) چراغ راه هدایت و کشتی نجات است- سوار شده و در جوار الله و رضوان الله راه یابم؛ ان شاء الله. و به همین جهت از رزمندگان می خواهم که هنگام تشییعم، چند قدمی مرا تشییع کنند تا کوردلان و منافقان بدانند که رزمندگان، اینگونه قبول شدگان این مکتب را تشویق کرده، هدیه ی خدا می کنند. ...و اما پیامی برای پدر و مادرم؛ پدر جان! دعا کنید به درگاه خداوند و هر وقت به یاد من افتادید، به یاد قافله ی امام حسین(ع) نیز باشید و برای پیروزی اسلام، دعا کنید؛ چون با خون امام حسین(ع)و ما بود که اسلام توانسته است پیروز باشد و از این که من نتوانستم وظیفه ی فرزندیم را نسبت به شما انجام دهم، واقعاً معذرت می خواهم. این راه، راهی بود که همه ی انبیا، اولیا و امامان رفتند و ما هم می بایست این راه را برویم؛ چون با خدا پیمان بسته بودیم و خود را از ادامه دهندگان راهشان قرار داده بودیم. لذا تا آخر، بر سر پیمان خود ماندیم تا جان سپردیم و چون مردان خدا، راه مولایمان، امام شهیدان حسین(ع)را پیش گرفته، غیر از خدا هیچ ندیده و به هیچ چیز فکر نکرده و پرده های غفلت را دریده، به خدای بزرگ رسیدیم. ...و اما تو ای مادرم! مرا حلال کنید و خوشحال باشید که امانت خدا را به خوبی تحویل دادید و می دانید که تربیت برادران و خواهرانم به عهده ی شماست و شما باید عقیده و هدف ما را به آنها بگویید و آنها هم وظیفه شان این است که هدف و عقیده ی ما را برای دیگران بازگو کنند. مادر! من به وجود شما افتخار می کنم و از شما حلالیت می طلبم و شما هم از دوستان و مردم برایم حلالیت بطلبید تا شاید آنها نیز از گناهان این بنده ی حقیر و عاصی درگذرند؛ ان شاء الله. ...و اما پیامی برای دوستان و برادران عضو انجمن اسلامی شریف آباد و مدرسه؛ ای برادران! باید ببینید که تا چه اندازه در مسیر انقلاب حرکت می کنید. باید ببینید با همه ی این مسؤولیتها و راه حلها، آیا باز هم تکان خورده اید که بفهمید انقلاب چه و یا اصولاً اسلام چه می گوید و چه می خواهد؟ باید فکر کنید و ببینید چه هستید و چه باید باشید؛ آیا همانی هستید که خدا، امام امت و خانوادهه ی شهدا از شما انتظار دارند؟ حال که مسؤول نجات همه ی مستضعفین و مظلومین جهان هستید و حال که تمامی بیچارگان عالم چشم امید به شما و نسل شما دوخته اند، باید خیلی جدی تر، خودتان را در سنگر انجمن، مساجد و مدارس و همه ی صحنه های انقلاب به سلاح ایمان، عبادت، جهاد و اخلاق با سیاست، خودسازی، دگرسازی و جامعه سازی، مجهز کنید. باید در انجمن مطالعه کنید تا توحید، نبوت، معاد و دیگر اصول و فروغ را آموخته و در زندگی به آنها عمل کنید و باید تمام اعمالتان، کردارتان، گفتارتان و تشکیلاتتان، برای رضای خدا باشد و مطمئن باشید که به دست آوردن رضایت خداوند، بدون سختی و ناراحتی نیست. باید تبلیغاتتان، ارشادتان و افعالتان بیش از اینها باشد و یا اگر غیر از اینها باشد، نه تنها اجتماع، بلکه خداوند هم اصلاً از شما نخواهد پذیرفت. ...و پیام آخرم با امت حزب الله، بخصوص جوان ها این است که: اولاً، از همه ی شما عاجزانه حلالیت می طلبم و امیدوارم که مرا حلال کنید و در ثانی، تفرقه را از میانتان دور کنید. جوان های شریف آباد! باید بدانید الآن موقعی است که باید با تمام قوا خود را علیه دشمن مهیا کنید. الآن موقعی است که باید وارد تشکیلات و سازمان های رزمی شوید. گوشه گیری را کنار بگذارید و به میدان بیایید و در همه حال پشتیبان ولایت فقیه باشید. از روحانیت خط امام جدا نشوید و در همه ی صحنه های انقلاب، به خصوص در نمازجمعه و جماعت و دعاها حاضر باشید. ...و در خاتمه سلام مرا به امام عزیزتر از جانم برسانید و بگویید که در تمام عاشوراها، حسین(ع) را تنها نگذاشتم؛ سنگرم خالی نماند و بر پیمان خود تا آخر وفادار ماندم.۱ (۱۱۲۶۲۹۹) محمد بهتویی