شهید، داود خلیلی: ای جهانیان! بدانید که مرگ یک زمانی فرا می رسد و انسان را به سوی خود می کشاند؛ پس چه بهتر که انسان خود به سوی مرگ بشتابد و آن هم مرگی که در راه خدای -حق تعالی- باشد. من با امام خمینی میثاق بسته ام و به او وفا دارم؛ زیرا که او به اسلام و قرآن وفادار است و اگر چندین بار مرا بکُشند هم، دست از او نخواهم کشید. سلام مرا به رهبر عزیزم برسانید و بگویید تا آخرین قطره ی خونم سنگر اسلام را ترک نخواهم کرد و با خداوند پیمان می بندم که در تمام عاشوراها و کربلاها، با حسین(ع) همراه باشم و سنگر او را خالی نکنم. مادرم! همواره چون زینب(س) باش؛ زینبی که ۷۲ شهید در راه خدا نثار کرد و امیدوارم که زینب (س) هم از شما خشنود شود و مرا هم در پیشگاه خداوند و ۷۲ شهید خشنود سازی. ...و تو پدرم! از پدرانی عبرت بگیرید که چندین نفر از اعضای خانواده ی خویش را نثار خدای خویش نموده اند. پدرم! مبادا بعد از شهادتم ناراحت شوی و بسیار خشنود شو و بدان اگر خشنود شدی، مرا خشنود کردی و اگر مرا خشنود کردی، خدا را خشنود ساخته ای. خدایا! جُند الله را که با سوگند به ثار الله در لشکر روح الله برای شکست عدو الله و استقرار حزب الله، زمینه ساز حکومت بقیت الله است، حمایت کن. تنها سفارشم به خانواده ی عزیزم این می باشد که در تمام صحنه های جامعه، شرکت داشته باشند؛ چه از نظر مادی و چه از نظر معنوی خود را شریک بدانند. دوستان من! بعد از شهادتم بیندیشید راهی را که من رفتم، چه بود و اگر فهمیدید و مخالف من و مخالف امام و اسلام و تمام مسایل دیگر بودید، حقی ندارید که بر مزارم بیایید و روح و جسم مرا آزار دهید و حقی ندارید که یاد مرا در دل هایتان نگه دارید و هرگز شما را نمی بخشم! دوستان و رفقای عزیزم اگر چنان چه حقی به گردنم دارند، از وصی من دریافت کنند و اگر دریافت نکردند، مرا به بزرگواری خود ببخشند و اگر آنان را اذیت و آزار کرده ام، از جانب من حلالیت بطلبید.۱ (۱۲۷۴۸۵۵) داود خلیلی