شریفعلی زرآبادی پور: پدر و مادر گرامی، کاغذ پاره ای را که هم اکنون مشاهده می نمایید کاغذی است که در شب ۲۱ اسفند نوشته شده است و از شما می خواهم و خواهش می کنم برای من هیچ گونه ناراحتی نکنید، چون در زندگی، انسان یک بار متولد می شود و روزی دیگر هم از این دنیا خواهد رفت. پس حالا که باید از این دنیا برویم چه بهتر که روش رفتن به انتخاب خودمان باشد و چه بهتر که این رفتن در راه میهن، در راه مردم و در راه ناموس خود و هم میهنان گرامی باشد.... من این حرفها را از ته دل و از صمیم قلب و با ذوق و اشتیاق خود می گویم و راه خود را چنین مستقیم یافته ام. زندگی به جز وابستگی به دنیا و دنیاپرستی و افزایش گناه و اشتباهات، چیزی عاید ما نخواهد کرد، پس حالا که نایب امام زمان (عج) این چنین به یاری ما نیاز دارد شتابان به سویش برویم و یاریش نماییم تا اگر خون ما هم در این راه ریخته شد به هدر نرود.