شهید، منصور کشاورز محمدیان: برادران عزیز! نگذارید اسلحه ی برادرتان بر زمین بماند؛ اسلحه ی برادرتان را بردارید و بر دشمن غارتگر بتازید تا اسلام به پیروزی نهایی برسد؛ -ان شاء الله. من این راه را با چشمی باز و آگاهانه انتخاب کردم تا دِینِ خود را به اسلام و انقلاب اسلامی اَدا کنم. هرگز از راهی که انتخاب نمودم، باز نخواهم گشت. ما در قبال شهدا مسؤولیتی بزرگ بر گردن داریم و باید سهمی در این راه داشته باشیم. من ترجیح دادم برای ادامه ی راه شهدا و اولیای خدا و رفتن به سوی حرم حسینی، از کوه های سر به فلک کشیده ی کردستان بگذرم و بروم تا این که حرم حسینی را در آغوش بگیریم یا در خون غلطان شوم. ای ملت حزب الله! برای رضای خدا، امام عزیز را تنها نگذارید و هر چه بیشتر، او را یاری کنید تا -ان شاء الله- این انقلاب خونین به انقلاب حضرت مهدی(عج) متصل گردد. پشتیبان روحانیون مبارز باشید و نگذارید افرادی نالایق در این لباس پیامبرگونه، نفوذ کرده و بخواهند به اسلام و روحانیَّت ضربه بزنند. عزیزان! امروز ما ملت ایران، امانت بزرگی را دارا میباشیم که این امانت، از جانب خداوند متعال و به واسطه ی فداکاری و جانبازی هزاران هزار شهید و جانباز به دست ما رسیده است. امانتی که ۱۴۰۰ سال برای تحقق آن، اولیا و مقربین خداوند در تلاش و جهاد بودند. امانتی که علما و فقهای بزرگی به خاطرش سرِ دار رفتند یا توسط دژخیمان شکنجه و به گونه ای شهید شدند. برادران و خواهران! امروز جمهوری اسلامی، ودیعه ای است که به ما سپرده شده و وظیفه ی ما حفظ و نگهداری از آن است و امروز چشمان مستضعفین جهان به این انقلاب دوخته شده است و من و تو مسؤول هستیم تا این بندگان خدا را نجات دهیم. جمهوری اسلامی این همه شهید داده تا به این جا رسیده است. آیا به راستی از روی شهیدان و امام نباید خجالت کشید؟ در قیامت وقتی امام در محضر الهی بفرماید: بارالها! من به این امت گفتم و اینها عمل نکردند! چه حجتی داریم؟ سلام مرا به رهبر عزیزم برسانید و بگویید: تا آخرین قطره ی خونم، سنگر اسلام را ترک نخواهم کرد و با خداوند پیمان می بندم که در تمام عاشوراها و کربلاها با حسین(ع)، همراه باشم و سنگر او را خالی نکنم تا هنگامی که همه ی احکام اسلام زیر پرچم اسلامی امام زمان(عج) به اجرا درآید. منصور کشاورز؛ ۲۷/۲/۶۴